#11 The Savages

Την ταινία αυτή την είδα μετά τον θάνατο του ηθοποιού Philip Seymour Hoffman, στο πλαίσιο του, «ας ψάξω να δω και άλλες ταινίες (πέρα από τις πολύ γνωστές) του». Αποτελεί μια πολύ τρυφερή ταινία, κατά την γνώμη μου και ίσως το λέω, λόγω των καταστάσεων που διαδραματίζονται και σε πολλές από αυτές είδα στιγμές από την δική μου ζωή. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Όταν η Wendy/ Laura Linney και ο Jon/ Philip Seymour Hoffman καλούνται να πάρουν στα «χέρια» τους το πρόβλημα του ηλικιωμένου πατέρα τους, θα αναδυθούν στην επιφάνεια όλες οι κρυφές σκέψεις και οι προβληματικές σχέσεις τόσων ετών απουσίας και αποχής από την επαφή με την πατρική φιγούρα.

H Wendy βαθιά πληγωμένη από ένα περίεργο οικογενειακό περιβάλλον ζει μόνη της σε ένα μικρό ρετιρέ κάπου στην πόλη, ενώ παράλληλα προσπαθεί εναγωνίως να γίνει συγγραφέας! Ο αδερφός της Jon ακαδημαϊκός, προσπαθεί από την άλλη να βγάλει από πάνω του την σάπια πατρική φιγούρα, ζώντας σε ένα ακατάστατο διαμέρισμα με την παρέα των βιβλίων του και την συντροφιά μιας μετανάστριας. Τα δυο αυτά αδέρφια θα κληθούν να αναλάβουν να φροντίσουν τον υπερήλικα πατέρα τους, όταν αυτός αρχίσει σταδιακά να χάνει την μνήμη του και μαζί και ολόκληρη την ζωή του.

Η ταινία προσεγγίζει με έναν τρυφερό και ρεαλιστικό τρόπο το θέμα των ηλικιωμένων ανθρώπων που προσπαθούν στον όσο χρόνο τους απομένει να περάσουν ήρεμα με τους αγαπημένους τους ακόμα και αν τους έχουν πληγώσει. Από την άλλη πλευρά προσπαθεί να αναδείξει και το ζήτημα της 3ης ηλικίας και κατά πόσο ναι ή όχι αποτελεί «πρόβλημα» η φροντίδα της για την οικογένεια. Τι μπορεί να συμβεί όταν τα παιδιά καλούνται να αναλάβουν το ρόλο του γονέα και οι γονείς το ρόλο των παιδιών; Πώς αλλάζουν οι σχέσεις μεταξύ τους ειδικά όταν ολόκληρη την ζωή τους οι σχέσεις τους ήταν προβληματικές;

Αν και οι κριτικές που έλαβε η ταινία θα τις έλεγε κανείς χλιαρές, ωστόσο λόγω του θέματος και των καλών ηθοποιών που την στελεχώνουν δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Καταφέρνει να σε αγγίξει και να διεγείρει και τα πιο λεπτά ανθρώπινα συναισθήματα, αφήνοντας στο φινάλε θετική και αισιόδοξη αύρα.

Σκηνοθεσία: Tamara Jenkins

Σενάριο: Tamara Jenkins

Μουσική: Stephen Trask

Πρωταγωνιστούν: Laura Linney, Philip Seymour Hoffman, Philip Bosco, Peter Friedman

Διαβάστε επίσης:

Aπό Όσκαρ σε όσκαρ το πρότζεκτ των 150 ταινιών | Της Αργυρώς Γιακούμα Aπό Όσκαρ σε όσκαρ το πρότζεκτ των 150 ταινιών | Της Αργυρώς Γιακούμα Από Όσκαρ σε Όσκαρ: το πρότζεκτ των 150 ταινιών | Της Αργυρώς Γιακούμα Από Όσκαρ σε Όσκαρ: το πρότζεκτ των 150 ταινιών | Της Αργυρώς Γιακούμα