Τα τραγούδια διαλέγει ο Πάνος Σουρούνης
Ας ξεκινήσουμε με ευχές. Kαλοτάξιδο και πολυδιαβασμένο το “The Μach|ne” στην “χάρτινη’’ του μορφή. Πάντα έπαιρνα τα free press περιοδικά από τα καφέ στο κέντρο της Αθήνας. Πάντα είχα μια απορία γιατί δεν λέγονται “free πες’’ αφού ο καθένας είναι ελεύθερος να γράψει ότι του κατέβει στο κεφάλι. Κάθε φορά λοιπόν το ίδιο θα κάνω και εγώ με παρέα πάντα την μουσική.
Το πρώτο κείμενο δεν μου πήρε πολύ χρόνο για να βρω το θέμα του. Η πρώτη κυκλοφορία συμπίπτει με μια προσωπική γιορτή και επειδή είμαι Δίδυμος με ωροσκόπο Αιγόκερο αποφασίζω να είμαι εγώ το θέμα.
Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή διότι όπως μου είπανε πρέπει να γράψω χίλιες λέξεις. Οπότε πρέπει να γίνω φαφλατάς που λεει και η γιαγιά μου. Βέβαια γενικότερα δεν νομίζω να γνωρίζω χίλιες διαφορετικές λέξεις. Γνωρίζω όμως χίλια διαφορετικά τραγούδια. Tα περισσότερα τα έχω αγαπήσει και έχουμε κάνει σχέση.
Με λένε Πάνο και Σουρούνη μαζί, ίσως κάπου να έχει πάρει το αυτί σας την ατάκα “τα τραγούδια διαλέγει ο Πάνος Σουρούνης’’. Εγώ είμαι αυτός και φέτος κλείνουν δέκα χρόνια που διαλέγω τραγούδια. Δεύτερο πρόγραμμα, Kosmos 93,6, Pepper 96,6 και Μέντα 88. Εντάξει δεν ανακάλυψα τις παγοκυψέλες ούτε την παναρισμένη φέτα με σουσάμι και μέλι. Αυτό έχω κάνει όμως κυρίως διαλέγω τραγούδια. Η ιστορία που θα σας γράψω μπορεί να είναι βαρετή,ίσως και όχι. Μα το σίγουρο είναι πως είναι πέρα για πέρα αληθινή και έχει κάνει έναν άνθρωπο να ζήσει 10 πανέμορφα χρόνια. Στην εποχή που η κουβέντα για την οποιαδήποτε ευτυχία μοιάζει ψεύτικη, εγώ έχω να σας πω μια. Δεν έχω άλλη ιστορία που να ξέρω τόσο καλά. Δεν θα σας κουράσω τα βασικά θα γράψω για να καταλήξουμε σε μια πρόσκληση.
Τα τραγούδια διαλέγει ο Πάνος Σουρούνης
Στην ΕΡΤ ξεκίνησαν όλα και στο ραδιόφωνο της συγκεκριμένα. Εκεί βρέθηκα όπως όλοι με αξιοκρατικά κριτήρια. Λογικά γελάσατε με αυτό που μόλις έγραψα και καλά κάνατε. Ο γνωστός του γνωστού και κάπως έτσι βρέθηκα το 2003 να είμαι ηχολήπτης στην ΕΡΑ. Μετά από 6 μήνες η αγαπημένη μου και αξέχαστη Έφη Μεταλληνου πήγε στην Μαργαρίτα Μυτιληναίου, διευθύντρια του Β’ Προγράμματος να της πει ότι ο μικρός (εγώ δηλαδή) πρέπει να κάνει ραδιόφωνο. ‘’Νέα παιδιά πρέπει να έρθουν με κέφι και όρεξη για δουλειά ‘’έλεγε συνέχεια. Η Έφη από την πρώτη μέρα έως την τελευταία που την έζησα στην ΕΡΑ ήταν η πιο εργατική ραδιοφωνική παράγωγος. Ερχόταν για εκπομπή με τις σημειώσεις της, με τους δίσκους της και έναν ελληνικό καφέ στο φλιτζάνι της. Είχε πάντα ένα χαμόγελο που με έκανε να θέλω και εγώ να γίνω ευτυχισμένος όταν μεγαλώσω. Λίγους μήνες λοιπόν μετά το ψηστήρι που είχε ξεκινήσει να κάνει η Έφη στην Μαργαρίτα για μένα τελικά έφτασε η στιγμή που μου ζητήθηκε να κάνω την βραδινή κυριακάτικη λίστα του Δεύτερου Προγράμματος. Από τις 02:00 μέχρι τις 05:00 στο ξημέρωμα της Δευτέρας τα τραγούδια διαλέγει ο Πάνος Σουρούνης. Σε αυτό το σημείο να πω ότι η Μαργαρίτα δέχτηκε να με αφήσει να ξεκινήσω να διαλέγω τραγούδια γιατί ως ηχολήπτης στην εκπομπή της σπάνια την άφηνα να επιλέγει εκείνη τραγούδια. Οπότε ίσως έτσι να γλίτωσε τις παρεμβάσεις μου. Η πρώτη λίστα παίχτηκε τον Φεβρουάριο του 2004. Αργότερα οι ώρες της playlist μου έγιναν γύρω στις 30 μέσα στην εβδομάδα. Κανονικός μαϊντανός δηλαδή αλλά μάλλον κάτι έκανα και εγώ σωστά. Ήταν βέβαια και που αρκετοί μόνιμοι/ραδιοφωνικοί παράγωγοι έπρεπε να πάρουν της άδειες τους ως δημόσιοι υπάλληλοι. Οπότε καλοκαίρια, γιορτές και απεργίες ήθελε δεν ήθελε ο κόσμος άκουγε εμένα. Όλα αυτά υπό την συνεχή υποστήριξη του Αντώνη Ανδρικάκη από τότε έως τώρα. Δεν έβαλε μυαλό τότε δηλαδή και συνεχίζει την υποστήριξη. Έτσι λοιπόν ξεκίνησαν όλα. Απλά και όμορφα.
Η Κυρία Πελαγία
Εδώ θα μπορούσα να ανοίξω μια παρένθεση να πούμε για το κλείσιμο της ΕΡΑ. Αλλά εγώ προτιμώ να σας μιλήσω για την κυρία Πελαγία. Ποια είναι η κυρία Πελαγία θα σας πω αμέσως. Ήταν μια πανέμορφη γιαγιά που το καλοκαίρι του 2007 με είχε κεράσει κεφτέδες στην Νάξο. Λίγο πριν φύγει το πλοίο για Πειραιά είχα χαθεί στα σοκάκια της Νάξου. Κάποια στιγμή έφτασε στα ρουθούνια μου η μυρωδιά από τους κεφτέδες της κυρίας Πελαγίας. Πήγα προς την μυρωδιά όπως ο Πόλντο στον Ποπάι κατευθύνεται προς τα χάρμπουγκερ. Άκουσα γνωστά μου τραγούδια να παίζουν από το ραδιόφωνο της κουζίνα. Ήταν η ώρα που είχα λίστα στο Δεύτερο Πρόγραμμα. Μια γιαγιά με κάτασπρα μαλλιά σε κότσο και δυο πελώρια ξεθωριασμένα πράσινα μάτια είχε καθίσει στα σκαλιά του σπιτιού της.
Χαμογέλασε όταν με είδε και εγώ δεν έχασα ευκαιρία να της πω μπράβο που ακούει ραδιόφωνο. ‘’Συνέχεια παίζει το ραδιόφωνο. Δεν γίνεται χωρίς αυτό. Τώρα δεν μιλάνε αλλά παίζει μόνο τραγούδια και πετάγεται μια κυρία να πει ποιος τα διαλέγει’’ μου είπε με απόλυτη σοβαρότητα. Σκέφτηκα ότι δεν έχει νόημα να της πω ότι ακούει τις επιλογές μου. Οπότε χαμογέλασα και της είπα ότι απλά δουλεύω στο ραδιόφωνο που ακούει. Εκτινάχθηκε αμέσως και πήγε στην κουζίνα φωνάζοντας μην φύγω. Επέστρεψε με ένα μπουκάλι κρύο νερό και μου έβαλε να πιω σε ένα ποτήρι. “Και τι κάνεις εκεί στο ραδιόφωνο;’’ Ξεκίνησα να της απαντάω αλλά εκείνη ξανά σηκώθηκε και πήγε στην κουζίνα. Με άφησε να μιλάω μόνος μου. Όταν γύρισε είχε σε ένα πιάτο κεφτέδες για να με κεράσει. Μου έβγαλε μια καρέκλα και εκείνη συνέχιζε να κάθεται στο σκαλί. ‘’Όταν ερχόταν ο άντρας μου από την δουλειά έτσι και είχα χαμηλώσει το ραδιόφωνο και δεν το άκουγε πριν μπει σπίτι τότε μας άκουγε μετά όλο το νησί. Ήταν φασαριόζος αλλά καλός άνθρωπος. Ήταν μπογιατζής. Όλο το νησί έχει λευκάνει. Είχε έρωτα με την μουσική και το ραδιόφωνο. Ακόμα και όταν πηγαίναμε για ύπνο εκείνος το χαμήλωνε για να μην χάσουμε την συχνότητα. Όταν πέθανε μου έμεινε το ραδιόφωνο να παίζει. Όσο παίζει το ραδιόφωνο ακόμα αισθάνομαι ότι είναι εδώ.’’ Εννοείται πως δεν έφαγα ποτέ τους τόσους ωραίους κεφτέδες της κυρίας Πελαγίας. Ο κόμπος είχε φτάσει μέχρι τον λαιμό. Αισθάνθηκα ότι δεν είχα πάρει πολύ στα σοβαρά την σημασία του ραδιοφώνου έως τότε. Η κυρία Πελαγία και ο άντρας της μου έμαθαν την αξία του. Το ραδιόφωνο είναι η πιο ουσιαστική παρέα των ανθρώπων. Το μέσο που μοιράζονται την μοναξιά τους. Όταν κλείνεις ένα ραδιόφωνο τότε παίρνεις την παρέα της κυρίας Πελαγίας. Όταν πέρσι βγήκε πρώην συνεργάτης της Ρούλας να κλείσει δημοσίως την ΕΡΑ σκέφτηκα αμέσως την κυρία Πελαγία. Η άξια της κρατικής ραδιοφωνίας και η σημασία της πανελλήνιας εμβέλειας της φαίνεται μακριά από τον θόρυβο της Αθήνας. Δεν βρίσκεται σε κανένα ραδιομέγαρο ούτε σε ονόματα. Βρίσκεται σε όμορφα σπίτια σε όλη την Ελλάδα. Βρίσκεται στο μυαλό και στην καρδιά της κυρίας Πελαγίας.
Ο επίλογος και η πρόσκληση
Έτσι και εγώ έκανα φίλους σε όλη την Ελλάδα μέσω του Ραδιοφώνου. Ανθρώποι που με έβαλαν στα σπίτια τους χωρίς να με γνωρίζουν. Από την Ξάνθη μέχρι το Αγρίνιο και την Λάρισα απέκτησα συγγενείς και όταν έφυγα από την ΕΡΑ δεν είχα κανένα λόγο να στεναχωρηθώ. Ήμουν ήδη κερδισμένος σε κάθε τομέα. Μα κυρίως στον πιο σημαντικό. Το πιο ακριβό νόμισμα στην ζωή είναι το χαμόγελο και η καλή κουβέντα που ανταλλάζουμε μεταξύ μας. Όλα αυτά τα ραδιοφωνικά χρόνια έχω ανταλλάξει πολλά από αυτά τα νομίσματα.
Ένα χρόνο μετά από το τέλος της εργασίας μου στην ΕΡΑ μπήκε στην ζωή μου ο Pepper 96,6. Ο Pepper Captain Γιώργος Μουχταρίδης με πήρε τηλέφωνο και όλα πήραν την πιπεράτη συνέχεια τους. Έζησα από την αρχή το μεράκι και την αγάπη των ανθρώπων που κάνουν ραδιόφωνο. Πριν λίγους μήνες φύτρωσε στην ζωή μου και μια Μέντα. Ένας σταθμός που αγαπά το ελληνικό τραγούδι και έχει σαν πλήρωμα αγαπημένους μου συνεργάτες και φίλους. Φέτος λοιπόν συμπληρώνονται 10 χρόνια ραδιοφωνικά από την πρώτη μου λίστα.
Η ιδέα για ένα party είναι μόνιμα στο μυαλό μου πόσο μάλλον αν υπάρχει και λόγος. Για τους φίλους καλλιτέχνες δεν μίλησα καθόλου στο κείμενο έως τώρα. Ίσως γιατί σε αυτό στο party θα είναι εκεί απλά για να χαρούν με την χαρά μου. Το party αυτό είναι αφιερωμένο σε όλους τους φίλους μου που αγαπούν να ακούν την ατάκα “Τα τραγούδια διαλέγει ο Πάνος Σουρούνης’’. Για όσους βρέθηκαν στο Οξυγόνο και αγάπησαν τα ‘’ΠρόβαταΚομμάτια’’. Για όσους έχουν ηχογραφήσει playlists και εκπομπές από το ‘’103,7 τραγούδια θα σου πω’’ και τις ακούν ακόμα. Για όσους έπιναν μπίρες και μοίραζαν χαμόγελα στo Ark Festival. Για όσους είναι Ήρωες. Για όσους αγάπησαν όσο εγώ την Φουρκέτα. Για όσους δίνουμε καθημερινά ραντεβού στο Jumping Fish. Για όσους ανταμώνουμε τα πιπεράτα απογεύματα του Σαββατοκύριακου στον Pepper 96,6 και για όσους παίρνουμε ανάσα παρέα καθημερινά στη Μέντα 88. Για όσους έχουμε γνωριστεί μέσα από το ραδιόφωνο χωρίς να πούμε από κοντά ούτε ένα γειά. Στις 7 Ιουνίου θα γίνει το party. Σε ένα μέρος που νιώθουμε σαν στο σπίτι μας μετά από τόσα χρόνια στον Σταυρό του Νότου. Αν κάποιοι αισθανθήκατε μέρος του παραπάνω κειμένου τότε ξέρω πως θα είστε εκεί.
Photo: Lina Polemi
