Το καλοκαίρι είσαι εσύ. | Του Πάνου Σουρούνη
Τα τραγούδια που έχουν γραφτεί για το καλοκαίρι είναι περισσότερα από όσα έχουν θέμα ή αναφορά στις υπόλοιπες εποχές. Οι στίχοι που έχουν γραφτεί για καλοκαιρινούς έρωτες στο ελληνικό τραγούδι είναι οι πιο αγαπημένοι και τραγουδισμένοι.
Ένα καλοκαίρι σε μια θάλασσα μικρή που μια Φραγκοσυριανή τα ορίζει με φλόγες στην καρδιά και φωτιές στο λιμάνι. Η Μαίρη Χρονοπούλου να τρέχει με το φούξια φόρεμα της στην αγκαλιά του Λάκη Κομνηνού και η Αλίκη να χαίρεται το μονό της στρώμα.
Σε όλα τα τραγούδια, τα πάντα μπλέκονται με τα μαλλιά της και αλλάζουν χρώμα μέσα από τα μάτια της. Όλα έχουν να κάνουν με τον τρόπο που το καλοκαιρι φλερτάρει μαζί της. Αυτό συμβαίνει γιατί πολύ απλά..εκείνη είναι το καλοκαίρι.
Ή μάλλον το πιο όμορφο σημείο αναφοράς του.
Θα κάτσω λοιπόν να γράψω για σένα ένα κείμενο να σου κάνει παρέα στην ξαπλώστρα σου. Άλλωστε εσύ είσαι το καλοκαίρι. Οι μνήμες που μένουν από το καλοκαίρι σαν το σημάδι κάτω από το μαγιό σου έχουν να κάνουν με τις στιγμές που πραγματικά απόλαυσες σαν παιδί.
Αλλά ας αφήσουμε τον πρόλογο. Σε αυτό το κείμενο είσαι το καλοκαίρι ή μάλλον η πρωταγωνίστρια της ταινίας του. Μια πρωταγωνίστρια που μπλέκεται με λόγια τραγουδιών και μυρωδιές γιασεμιού ή λάδι καρύδας.
Ξυπνάς το πρωί και ο ήλιος σε περιμένει να παίξετε το αγαπημένο σας παιχνίδι. Αυτό που τον αφήνεις να χρωματίζει το λευκό σου δέρμα μέχρι να κάνει την βουτιά του στην θάλασσα. Μέχρι τα μάτια σου να αρχίσουν να φωτίζουν τα βράδια. Βοηθούν και αυτά στην αντίθεση των κάτασπρων σπιτιών με το μπλε του νησιού. Σηκώνεσαι και ανοίγεις το παντζούρι. Οι αχτίδες του ήλιου τρέχουν να σε αγκαλιάσουν πριν προλάβεις να αντιδράσεις. Με τα μάτια σου ακόμα κλειστά παίρνεις από το μπαλκόνι το μαγιό σου. Ανάμεσα σε άλλα που ακόμα δεν έχουν ποτιστεί με το αλάτι της θάλασσας,πάντα έχεις το πιο αγαπημένο σου. Αυτό που αγαπάει και ο ήλιος πιο πολύ από τα υπόλοιπα. Αφού συνήθως του επιτρέπει να σε αγγίζει όλο και περισσότερο. Λίγο πριν βγεις να ακούσεις τα τζιτζίκια να σου τραγουδούν ακόμα πιο δυνατά φοράς το παρεό σου. Αυτό που όπως λεει ο Δεληβοριάς θα γυρίζεις την πλάτη σου σε όλους και θα το ανοίγεις για να σε κοιτάξει μόνο ο ήλιος.
Έτσι λοιπόν βρίσκεσαι με την τσάντα σου στον ώμο. Αλήθεια πόσα πράγματα μπορεί να χωρέσει μια γυναικεία τσάντα; Ιδιαίτερα, αν αυτή είναι η καλοκαιρινή τσάντα. Αντηλιακά για κάθε ώρα και κρέμες προστασίας ή αξεσουάρ περιποίησης. Ένα βιβλίο που χρησιμοποιείται και σαν εμπόδιο στην πορεία του ήλιου προς τα μάτια σου.
Κάθε φορά ο ήλιος και ο λουόμενος περαστικός διαβάζει την περίληψη και τον τίτλο στο εξώφυλλο του μα ποτέ το περιεχόμενο. Το δεύτερο μαγιό σου μπλέκει σαν χταπόδι τα πλοκάμια του πάνω σε ότι άλλο βρίσκεται μέσα στην τσάντα. Το κινητό σου και ίσως ένα μέσο αναπαραγωγής μουσικής. Κανένα τραγούδι δεν ακούγεται το ίδιο όταν κατά την διάρκεια του κοιτάς την θάλασσα. Σε ένα παιδικό τραγούδι το μυαλό σου ξυπνά και ακούς τα πλοία να διασχίζουν τις θάλασσες όπως λέει το ταξίδι της φάλαινας. Μέσα στην τσάντα σου κοχύλια και βότσαλα που μάζεψες από την παραλία. Αυτά θα σου δίνουν μια ανάσα τον χειμώνα όπως θα τα κοιτάς στο σαλόνι σου. Μέχρι τότε θα μείνουν στην τσάντα σου να την μετατρέπουν σε ένα ιδιαίτερο κρουστό κάθε φορά που θα περπατάς.
Το μεσημέρι έρχεται και σε κοιτά να παλεύεις με τον ήλιο. Προσπαθείς να του αντισταθείς πριν σε κερδίσει για ακόμα μια φορά. Θα ψάχνεις τρόπο να βρεις λίγη δροσιά. Θα μαζεύεις με κάθε τρόπο τα αλατισμένα μαλλιά σου μα ακόμα και αυτά θα είναι εναντίον σου. Θα σκεφτείς την επιστροφή λοιπόν στα κάτασπρα σεντόνια του δωματίου για ένα διάλειμμα σκιάς. Παρέα στην διαδρομή θα σου κάνει ένα αεράκι που θα βαραίνει όλο και περισσότερο τα βλέφαρα σου. Ενώ στον δρόμο τα φρένα και ο ήχος των αμαξιών μπερδεύονται με αυτόν από τα μηχανοκίνητα της θάλασσας. Όπως το έχει γράψει και ο ποιητής. ''Ουρλιάζουν τα φρένα την ώρα που ο αέρας ξαπλώνει τα στάχυα με κύματα φως,κοιτάς μακριά στον ορίζοντα πέρα,γυρνάς και μου λες πάμε ήρθε καιρός.''
Το μεσημέρι είναι η απόλυτη παιδική μνήμη σου από το καλοκαίρι. Ο δίωρος ύπνος με το ένα μάτι ανοιχτό μέχρι να ξυπνήσει κάποιος από τους γονείς για να επιστρέψετε στην θάλασσα. Αργότερα κάποιος θα χαζεύει εσένα και θα ζηλεύει το σεντόνι που σε αγγίζει απαλά. Θα νιώθει περίεργα που ζηλεύει τόσο ένα σεντόνι και ένα βραχιόλι που κρατά συνέχεια τον αστράγαλο σου. θα περιμένει και εκείνος μαζί με τον ήλιο να ξυπνήσεις να θαυμάσει τον τρόπο που συνδυάζονται όλα με το λευκό των ματιών σου.
Ξυπνάς και θες κάτι γλυκό. Κανένα άλλο φρούτο δεν είναι τοσο πιστό στην αγαπημένη του εποχή. Το καρπούζι δεν ξεκινά τυχαία με το πρώτο γράμμα του καλοκαιριού. Είναι ταυτισμένο και μπλεγμένο μαζί του. Ο κύριος Νιόνος το έχει πει για ακόμα μια φορά καλύτερα. ''Καλοκαίρι,στόμα υγρό,μικροί λαγώνες,καλοκαίρι με την φέτα το καρπούζι στο ένα χέρι. Με φιλιά μισολιωμένα, καλοκαίρι λίγες φλούδες στης κουζίνας το μαχαίρι.'' Καμία άλλη γεύση δεν ξεκλειδώνει τις παιδικές μας μνήμες τόσο πετυχήμενα. Περιέχει 92% νερό ίσως για αυτό σε ξεδιψά τα απογεύματα μετά τον μεσημεριανό υπνο. Τότε που όλα βράζουν λίγο πριν η μέρα σβήσει την φωτιά και κατεβάσει τον ήλιο. Λίγο μετά θα έρθει το ηλιοβασίλεμα και θα αρχίσει το καλοκαίρι να γράφει το δικό του ποίημα. Αυτό που δεν γράφεται με λέξεις μα με εικόνες.
Έρχεται το βράδυ να σε κεράσει φρούτα ποτισμένα με αλκοόλ ή αλκοόλ με γεύση φρούτων. Ετοιμάζεσαι να στολίσεις την ησυχία του νησιού. Ο Τσιτσάνης έχει ήδη γράψει όλη την ιστορία σου σε ακρογιαλιές και δειλινά. Εκεί που βραδιάζει γύρω και η νύχτα απλώνει σκοτάδι βαθύ. Ένα κορίτσι ξένο σαν ίσκιος πλανιέται μονάχο στην γη. Πίνεις ποτά με φύλλα φυτών να κολυμπούν σε αλκοόλ και παγάκια. Σαν μικρά γλαστράκια με πάγο που προσφέρουν δροσιά και μετά από λιγη ώρα μια σαγηνευτική ζαλάδα.
Κανένας επίλογος δεν ταιριάζει στην ιστορία σου. Το καλοκαίρι είσαι εσύ και όσα ομορφαίνουν γύρω την μαγική αυτή εποχή. Είναι οι φωτογραφίες στο κινητό σου. Είναι οι πιο απίθανες στιγμές σου που ποτέ δεν έγιναν φωτογραφίες. Είναι το τατουάζ στο χέρι σου που σε κάνει να χαμογελάς αμέσως και σου υπενθυμίζει πως ακόμα όλα μπορούν να συμβούν. Είναι τα τζιτζίκια που ενοχλούν την απολυτή ησυχία και με την φωνή τους δημιουργούν ένα ηχητικό χαλί που παίζει ξανά και ξανά.
Είναι τα πλοία που πάνε και έρχονται. Αυτοί που φεύγουν και αυτοί που έρχονται στο νησί. Είναι η κάθε πρώτη σου βουτιά της ημέρας και κάθε βουτιά του ήλιου πίσω από τα βουνά. Είναι τα όνειρα μια καλοκαιρινής νύχτας που μέχρι να έρθει το πρωί είχαν πραγματοποιηθεί.
Είναι ο Δάκης που είχε δίκιο πως τόσα καλοκαίρια μου 'χαν φύγει από τα χέρια. Τόσα καλοκαίρια που δεν σ'αγαπούσα. Το καλοκαίρι είσαι εσύ.
Με λένε Πάνο και Σουρούνη μαζί. Βασικά κάνω ραδιόφωνο από τότε που με γνώρισα. Στο ραδιόφωνο με γνώρισα μαζί με κάτι χιλιάδες τραγούδια. Αυτήν την περίοδο θα με βρείτε στον Pepper 96,6 και στη Μέντα 88. Είμαι Δίδυμος και μου αρέσει το δίπορτο,τι να κάνουμε; Γράφω κείμενα και στίχους γιατί κάποιοι ειναι τρελοί και μου το ζητάνε. Θα με βρείτε στο JumpingFish και στο αγαπημένο αυτό μηχανάκι. Όταν βρω μια πλούσια νύφη θα την βάλω να μου αγοράσει μια βάρκα και μια ταβέρνα. Θα τα παρατήσω όλα και θα γίνω ψαράς.
