Γκούντ μόρνινγκ έντ γκούντ λάκ μπέιμπι | Του Γιώργου Μυλωνάκι

Νο μόρ γούερντς μπέιμπι

Μόνο αναμνήσεις από ένα μακρινό μέλλον

Ένας ήλιος μπροστά μας που το μόνο που κάνει είναι να ανατέλλει απελπισμένα

Σε θυμάμαι που κοίταζες το γαλάζιο καθώς έπαιρνε φωτιά

Λετ δέμ μπέρν μπέιμπι

Και να χορεύεις κάτι μεταξύ βάλς και Τσαικόφσκι

Αποχαιρετώντας την χημική νύχτα

Και να με καθησυχάζεις

"Μην φοβάσαι...  θα νυχτώσει ξανά"

Τα φωτάκια της πόλης θα ανάψουν ξανά για να σβήσουν τα αστέρια 

Μοιραστήκαμε ένα τσιγάρο

Και μια ξεχαρβαλωμένη ξαπλώστρα

Απομεινάρι του πολιτισμού της ημέρας και της κουλτούρας του παραθερισμού

Ήμασταν και οι δυο εκεί

Ήμασταν και οι δυο αλλού

Ήμασταν μαζί

Και ίσως όχι 

Στα μεγάλα πάρτυ του Γκατσμπυ 

Κοιτάζοντας το πράσινο φως

Περιμένοντας την Νταιζυ

Στα ρόουντ τρίπς του Κέρουακ

Κοιμόμασταν στο πίσω κάθισμα

Ποτέ δεν θυμάμαι κάποιον να οδηγεί

Το αυτοκίνητο όμως πήγαινε 

Νο μόρ τάιμ του κάτς μπέιμπι

Λετς στάρτ ε φάιερ

Αν φέρεις τα σπίρτα

Θα φέρω το νερό

Και αν δεν μπορώ να το βρω

Θα κλείσω τα μάτια για να με οδηγήσεις εκεί

Κι ας καούμε στην κόλαση γι αυτό

Πρέπει να φύγουμε

Ξημερώνει

Και εμείς είμαστε φτιαγμένοι από αστέρια

Κάποιες φορές όμως είμαστε απλώς χορτασμένοι από αστρόσκονη

Χρειάστηκε να περπατήσουμε όλο το δρόμο προς την θάλασσα για να καταλάβουμε ότι το μόνο πράγμα που υπάρχει εκεί είναι αλάτι.

Γκούντ μόρνινγκ έντ γκούντ λάκ μπέιμπι

 

theartist_known_as_commandante a.k.a Γιώργος Μυλωνάκις

 

Γεννήθηκα μια μέρα μετά τον Τζίζους.26 Δεκεμβρίου,μια σκοτεινή βραδιά προς το τελος των 70's.Για αυτό μου αρέσει ο χειμώνας.Θα μπορουσα να ήμουν σαν τον Τζιζους αλλά παντα η κόλαση μου φαινόταν πιο γοητευτική ως ο προορισμός.Θα μπορουσα να έχω φύγει αλλά ειμαι εδώ.Θα μπορούσα να ζωγραφίζω,αλλά απλά τραβάω καμμιά φωτογραφία που και που.Θα μπορούσα να μην γράφω αλλά αν δεν έγραφα ποιος θα σας βασάνιζε με τις σκέψεις του,σε μιά εποχή που όλοι έχουν βγάλει τα κομπιουτεράκια και μετράνε το βάθος της κρίσης;