Το γιώτα - Love Letter, part 6
Γεια σου και πάλι…
το ξέρω δεν σου έλειψα…
εγώ ποτέ δεν λείπω…
Και πώς να λείπεις ;
Αλλά σήμερα σε σκέφτηκα ίσως και χθες, ίσως να μην σταμάτησα στιγμή να σε σκέφτομαι, λείπεις βλέπεις και ας μην πρέπει και ας μην θέλω να σε σκέφτομαι γυρίζεις μέσα στο μυαλό μου νύχτες σαν και αυτή μέρες σαν τις προηγούμενες… ζωές σαν την επόμενη …
Και μερικές φορές όταν είμαι κουρασμένος ξαπλώνω στον καναπέ με πια παλιά κουβέρτα, νομίζω ότι ακόμα έχει το άρωμα σου…
και με την σκέψη σου με παίρνει ο ύπνος και βάζω τα δυνατά μου να σε φέρω όσο γίνεται πιο κοντά στα όνειρα…
Δεν χρειάζεται να αλλάξουμε τον κόσμο, δεν υπάρχει καμιά ανάγκη να προσπαθούμε να υπάρχουμε με ένα ψεύτικο χαμόγελο όταν δεν μπορούμε να φέρουμε αυτό που αγαπάμε στα όνειρα μας…
Και είναι αυτά τα βράδια που μόνος με την μουσική το αλκοόλ και τις σκέψεις μου ταξιδεύω πίσω εκεί που υπήρχες και θυμάμαι το γέλιο σου και χαίρομαι και θυμάμαι πιο πολύ το κλάμα σου και λυπάμαι που δεν τα κατάφερα να μην κλαις…
δεν θέλω να κλαις έτσι γιατί θέλω να είσαι ευτυχισμένη, ίσως το χαμόγελο που θυμάμαι να είναι ο μοναδικός τρόπος να χρωματίζω την ζωή μου…
Γυρίζω στα όνειρα
Τότε θυμάμαι μου είχες γράψει
«Εύχομαι τα όνειρα που δίνουν
νόημα στη ζωή σου...
να γίνουν η ζωή που ονειρεύεσαι..»
Δεν μου είχες γράψει την συνέχεια
«και οι ευχές μου σκαλοπάτια
για να φτάσεις τα όνειρά σου!!!»
Και εγώ εδώ να συμπληρώνω σε μια κάρτα την συνέχεια…
Το γιώτα (|)
Το γιώτα βρίσκει το σπίτι του στο Μηχανάκι μας και έρχεται με τα Love Letters του να μας θυμίσει ότι υπάρχουμε, ζούμε, πονάμε… και συνεχίζουμε.
