Υστερόγραφο 050514 | Της Δανάης Χατζή

Φοβόμουν πως όσο περνούσε ο καιρός, θα σε περίμενα από όλο και πιο μακριά.

Ώσπου, όταν τελικά θα επέστρεφες, στην αρχή θα σε έβλεπα σαν μια ασήμαντη κουκίδα.

Και θα σκεφτόμουν, "Μα καλά, αυτό λαχταρούσα τόσο καιρό;"

Φοβόμουν μην μετατραπείς ξαφνικά, σε χάσιμο χρόνου, αγάπη μου.

Μα ύστερα ηρέμησα και μια σκέψη με καθησύχασε.

Όσο μικρότερος κι αν γυρνούσες, δεν γίνεται να με σκοτώσεις δεύτερη φορά.

Υ.Γ. Δεν επιβιώνεις από την ομορφιά αυτών που φεύγουν. Αυτό κατάλαβα.

Facebook : Χαζή Δανάη