Ο γελοιογράφος Χρήστος Παπανίκος μιλάει στη Φελίτσια Πριμηκύρη
Όταν η τέχνη της ζωγραφικής συναντάει την τέχνη του χιούμορ το αποτέλεσμα είναι η γελοιογραφία. Μια διαφορετική και ουσιαστική μορφή σχολιασμού των πολιτικών και κοινωνικών τεκταινόμενων, η οποία χωρίς περιστροφές περνάει απευθείας στο κυρίως θέμα. Ο Χρήστος Παπανίκος υπηρετεί την εν λόγω τέχνη 24 συναπτά έτη, καλλιτέχνης προσιτός και χαμηλού προφίλ ασκεί με πολλή αγάπη και σεβασμό αυτό το «επαγγελματικό» αντικείμενο αν η τέχνη είναι δυνατόν να χαρακτηριστεί επάγγελμα.
Μας παραχώρησε την παρακάτω μίνι συνέντευξη και είναι χαρά μας να φιλοξενούμε ενδεικτικά μερικά από τα εκατοντάδες έργα του.
Πόσα χρόνια ασχολείστε με τη γελοιογραφία και σε ποιά περιοχή της Ελλάδας ζείτε;
Ασχολούμαι με τη γελοιογραφία 24 χρόνια, αυτή τη στιγμή ζω στο Αγρίνιο, όπου συνεργάζομαι με την εφημερίδα «Αναγγελία».
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να ασχοληθείτε με αυτόν τον τρόπο σχολιασμού των πραγμάτων;
Είναι μια τέχνη προσιτή, άμεση, παιχνιδιάρικη, που μιλά για την κοινωνία και με την κοινωνία, μπορεί να ντυθεί με εικαστικότητα, να "σκηνοθετήσει" κανείς, να εκφέρει προβληματισμό, να περάσει ευχάριστα συναισθήματα αλλά και ευαίσθητα. Αυτά μου άρεσαν.
Η γελοιογραφία επί της ουσίας, διδάσκεται ή είναι έμφυτο ταλέντο;
Και τα δύο. Έμφυτες είναι οι ανοιχτές κεραίες στα μηνύματα των γεγονότων, στην ερμηνεία τους, το χιούμορ. Αυτό που μαθαίνεται είναι το πως θα αποδοθούν στον αναγνώστη και τα τεχνικά μέσα, ή το ύφος.
Θεωρείτε ότι τώρα η παρουσία της γελοιογραφίας στον περιοδικό τύπο είναι ακόμα πιο αναγκαία από πριν
Πάντα θα έχει σημαντική θέση, έντυπα, ηλεκτρονικά. Συμπυκνώνει μηνύματα, ευχάριστα, περιληπτικά για γρήγορα διαβάσματα και σπάει την μονοτονία των κειμένων όπως πάντα. Ένα παραπάνω ίσως σήμερα που δεν φτάνει ο χρόνος για διάβασμα σε τόσο όγκο πληροφοριών.
Η γελοιογραφία είναι ένα ευρέως διαδεδομένο επάγγελμα; Για σας προσωπικά, ποιος είναι ο μεγαλύτερος δάσκαλος της γελοιογραφίας και γιατί;
Νομίζω ότι αναπτύσσεται. Μου αρέσουν πολλοί, κάθε εποχή έχει τους δικούς της. Μου είχε μείνει ο Χριστοδούλου από τους παλιούς για την γραμμή του. Μετά ο Παυλίδης κι ο Ορνεράκης ως καλλιτέχνες και ο Στάθης ως εφευρετικότητα. Σήμερα πια απολαμβάνω τον Ανδρέα Πετρουλάκη για το στήσιμο εύθυμων σκηνών. Από όλους και από άλλους διδασκόμαστε, ακόμα και τον Ουντερζό του Αστερίξ.
Η Φελίτσια Πριμηκύρη Σπούδασε Οικονομία και Διοίκηση στη Γαλλία, δραστηριοποιείται στον χώρο της ένδυσης στην οικογενειακή της επιχείρηση, τη λες ροκαμπίλι με έντονες τάσεις προς τη λαϊκή μουσική, έχει ταλέντο στις ξένες γλώσσες, και λατρεία στο γράψιμο η οποία εκδηλώθηκε από μικρή ηλικία. Εκφράζεται καλύτερα και με μεγαλύτερη ακρίβεια όταν γράφει. Καλώς σας βρήκα. Καλοτάξιδη.
