Η Μαρία Πανίδου ξέρει κάποιο αστέρι...| Της Αντιγόνης Παφίλη

- Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με το θέατρο; Περίγραψε μου τον εαυτό σου με λίγα λόγια.

Απ’ όταν ήμουν πολύ μικρή, με έναν μαγικό τρόπο, ήξερα πως αυτό ακριβώς ήθελα να κάνω και τίποτε άλλο, παρά το γεγονός ότι στην οικογένεια μου, αλλά ούτε και στο ευρύτερο περιβάλλον μου, δεν είχαμε κανέναν καλλιτέχνη .Δεν είναι εύκολο να περιγράψω τον εαυτό μου… αυτή η ερώτηση μου θυμίζει έναν παλιότερο ρόλο που υποδυόμουν μια κοπέλα που μιλούσε ασταμάτητα για τον εαυτό της επαναλαμβάνοντας την φράση ‘’και να σου πω και κάτι για μένα?’’.Οι άνθρωποι έχουμε πολλές φορές την τάση να περιγράφουμε τον εαυτό μας με θετικούς χαρακτηρισμούς ακόμη κι αν είναι να μιλήσουμε για ένα αρνητικό στοιχείο του χαρακτήρα μας.

-Πώς αποφασίσατε φέτος να κάνετε μιούζικαλ;

Η περίοδος αυτή στην Ελλάδα όπου όλοι καθημερινά βυθιζόμαστε στον θυμό, την θλίψη και την απογοήτευση μου δημιούργησε την ανάγκη να κάνω μία παράσταση με την οποία πρώτα απ’ όλα θα περνούσα η ίδια καλά. Ο χορός και το τραγούδι σε συνδυασμό με το θέατρο ήταν για μένα η καλύτερη επιλογή.

-Ο έρωτας τί είναι για σένα;

Πολλές φορές αστειευόμενη με τους φίλους μου λέω πως εγώ μια μέρα θα πεθάνω από έρωτα! Ερωτεύομαι βαθιά και για μένα αυτό αποτελεί κινητήρια δύναμη στην ζωή μου.

- Όταν είσαι ερωτευμένη λειτουργείς καλύτερα καλλιτεχνικά ή όταν είσαι μόνη;

Νομίζω ότι λειτουργώ το ίδιο έντονα και στις δύο περιπτώσεις, απλώς όταν είμαι ερωτευμένη είναι όμορφο το ότι μπορώ να μοιράζομαι με κάποιον τον ενθουσιασμό μου.

-Το Μέγαρο Μουσικής πώς προέκυψε;

Πριν από ενάμιση χρόνο περίπου είχα κάνει αυτή την πρόταση στο Μέγαρο Μουσικής χωρίς να έχω πολλές ελπίδες. Λένε οι παλιοί ότι ‘’πρέπει να κοιτάς εκεί που θέλεις να πας’’. Σκέφτηκα, λοιπόν, ποιο θα ήταν το ιδανικό μέρος για μια μουσική παράσταση και το ρίσκαρα. Περνώντας ο καιρός θεώρησα πως η πρόταση ξεχάστηκε ή απορρίφτηκε, αλλά, προς μεγάλη μου έκπληξη, με ειδοποίησαν στις αρχές του καλοκαιριού ότι την αποδέχονται.

- Σε ποιους απευθύνεται η παράσταση;

Η παράσταση αυτή απευθύνεται πραγματικά σε όλους. Μπορεί τα τραγούδια να είναι ελληνικά του ‘60 και του ’70, αλλά έχουν γίνει πρωτότυπες ενορχηστρώσεις και πολλά έχουν γίνει jazzκαι swing.Επιπλέον, η ιστορία που πραγματεύεται έχει να κάνει με τον έρωτα ,την μοναξιά και τους ανθρώπους που κινούνται πολλές φορές παράλληλα χωρίς να καταφέρνουν να συναντηθούν, κάτι που αφορά σχεδόν όλους μας κατά καιρούς.

-Η τέχνη είναι διέξοδος..τί άλλο είναι;

Για μένα η τέχνη είναι ο τρόπος μου να παραμένω παιδί που δε ντρέπεται να παίζει και να ανακαλύπτει συνεχώς νέα πράγματα σε όποια ηλικία κι αν είμαι.

-Τί θα ήθελες να σε ρωτήσουν σε μία συνέντευξη και ποτέ δεν σε ρωτούν;

Θα ήθελα να με ρωτήσουν για την οικογένειά μου. Είναι ένα από τα ελάχιστα πράγματα στην ζωή μου για το οποίο νιώθω τόσο περήφανη και τυχερή.

- Θέατρο ή χορό; Τί διαλέγεις;

Φυσικά το θέατρο. Ηθοποιός είμαι. Ο χορός είναι κάτι που αγαπώ, αλλά που λειτουργεί πάντα συμπληρωματικά στη δουλειά μου.

-Το θέατρο είναι ψυχοθεραπεία;

Αυτό είναι ένα θέμα που πολλοί συζητούν στον χώρο μου. Προσωπικά πιστεύω πως δε θα έπρεπε να αποτελεί το θέατρο ψυχοθεραπεία. Ασφαλώς και είναι μία τέχνη που γλυκαίνει και πολλές φορές λυτρώνει την ψυχή μας. Το θέατρο, όμως, είναι μια κατεξοχήν ομαδική δουλειά και θεωρώ πως πριν εμπλακούμε σ’ αυτήν θα ήταν αρκετά χρήσιμο να αισθανόμαστε όσο γίνεται καλά με τον εαυτό μας. Μόνο έτσι μπορούμε να συνυπάρξουμε αρμονικά με τόσους διαφορετικούς ανθρώπους που δουλεύουν για το κοινό αποτέλεσμα, αλλά και να έρθουμε σε επαφή με όλα τα δύσκολα θεατρικά κείμενα.

-Ψάχνεις μόνη σου κάθε φορά να βρεις νέες δουλειές.. Πόσο δύσκολο είναι αυτό;

Είναι πολύ δύσκολο και ψυχοφθόρο. Είναι στενάχωρο ότι αναγκάζεσαι να ψάχνεις δουλειά για την οποία πολλές φορές μπορεί να μη σου δοθεί ούτε η ευκαιρία να κριθείς αν κάνεις γι’ αυτήν. Είναι, όμως, πάντα τόσο μεγάλη η όρεξή μου να δουλέψω, που την στιγμή που απογοητεύομαι προσπαθώ να σκεφτώ άλλες εναλλακτικές για να μην βυθιστώ στον καναπέ και ο εγκέφαλός μου μείνει σε απραγία.

-Γιατί να έρθουμε να δούμε την παράσταση;

Για τον πιο απλό, αλλά και ουσιαστικό λόγο… για να χαμογελάσετε και να τραγουδήσετε.

- Θα παίξετε και στην Αθήνα;

Αυτός είναι ο στόχος μας. Απλώς είμαστε σε αναζήτηση χώρου αυτήν την περίοδο.

- Ποιά είναι τα επόμενα σου σχέδια;

Τα σχέδια μου είναι όπως πάντα αβέβαια …όσο τρομαχτικό κι αν ακούγεται αυτό ,άλλο τόσο όμορφο μπορεί να προκύψει να είναι. Το ‘’άγνωστο’’ σχετικά με το μέλλον δεν εμπεριέχει μόνο την έννοια του κακού.

- Ποιό είναι το πιο τρελλό τρελλό σου όνειρο;

Θα ήθελα ιδανικά όλα μου τα υπάρχοντα να χωρούσαν σε μία βαλίτσα, την οποία να μπορώ να παίρνω όποτε θέλω και να ταξιδεύω. Να μην εξαρτώμαι από υλικά αντικείμενα και να μην έχω ούτε καν σπίτι σε κανέναν τόπο. Στην τρελή αυτή εκδοχή του δικού μου ονείρου θα ήμουν πραγματικά ελεύθερη.

Η Μαρία Πανίδου γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά μεγάλωσε στην Θεσσαλονίκη.

Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο ΑΠΘ και αργότερα υποκριτική στην δραματική σχολή Αθηνών Γ. Θεοδοσιάδη. Στο θέατρο εργάζεται από το 2007 σε παραστάσεις όπως: «Οιδίπους Τύραννος» ,σκην. Σπ. Ευαγγελάτος (Αρχαίο θέατρο Επιδαύρου), « Χαλιμά» οπερέτα , σκην. Π. Ζούλια (Εθνική Λυρική Σκηνή), «Rocky Horror Show» μιούζικαλ , σκην. Π. Ζούλια, « Κλυταιμνήστρα Αόρατη» χοροθέατρο, σκην. - χορογραφία Α. Γύρα, « Ο Μαύρος Σκύλος» καμπαρέ της Ομάδας D’monius και του Κ. Γιαννακόπουλου και σε άλλες. Επίσης, στην τηλεόραση συμμετείχε στις σειρές «Μαύρα Μεσάνυχτα» και «Δέκατη Εντολή» του Π. Κοκκινόπουλου. Ασχολείται με το τραγούδι και τον χορό.

Δείτε το τρέιλερ της παράστασης που δημιούργησε ο ζωγράφος και σκηνογράφος της παράστασης Βασίλης Σελιμάς