Θα πάρουμε πίσω ό,τι μας ανήκει ρε. | Της Μάγδας Μπακούση

Χα,να σου πω.. Δε με ενδιαφέρει να βρεθώ στο περιθώριο,δε με ενδιαφέρει να μου δωθούν χαρακτηριστικά που δεν έχω. Τουλάχιστον θα έχω πει όσα θέλω να πω,θα με έχουν ακούσει έστω και αυτοί οι λίγοι..

Αυτό που με ενδιαφέρει είναι αυτή η γενιά. Τι να πει κανείς γι αυτή τη γενιά; Ούτε εσύ δε ξέρεις τι να πεις.. Στο βλέμμα τους.. Σε αυτό το βλέμμα το χαμένο.. Βλέπεις τόσα πολλά. Μια θέληση για αντίσταση,για επανάσταση.. Βλέπεις πόνο.
Και εσείς; Εσείς που την καταντήσατε έτσι; Τι βλέπετε στα βλέμματα τους; Βλέπετε αλητεία,όπως συχνά λέτε! Αλήτες,ανώριμοι.. Μόνο αυτό βλέπετε.
Άλλωστε πως να δείτε κάτι άλλο; Πως να δείτε κάτι άλλο όταν το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να μας τσακίζετε όλο και περισσότερο; Να μας καταπατάτε τα θέλω και τα όνειρα που από μικροί χτίζουμε..
Και ξέρεις ποια είναι η ειρωνεία.. Το καταφέρνετε ρε! Τα καταφέρνετε και δε σταματάτε. Τι άλλο θέλετε να μας πάρετε; Τι άλλο θέλετε να προδώσουμε για εσάς;

Το να είμαι σε αυτή τη γενιά,το να είμαι σε αυτή τη γενιά δε ξέρω πως να το αντιμετωπίσω.. Δε ξέρουμε πως να το αντιμετωπίσουμε ρε καθίκια! Εσείς το κάνατε ΚΑΙ αυτό,ναι. Εσείς μας έχετε φτάσει στο σημείο,από τα 17 μας χρόνια να ανησυχούμε για το μέλλον μας,να κλαίμε για το μέλλον μας..

Δε θα σας ρωτήσω πως νιώθετε γι'αυτό. Δε νιώθετε,αλλά και να το κάνατε δε με νοιάζει! Με νοιάζει όμως το να δω τη γενιά αυτή να στέκεται ξανά στα πόδια της.

Μπορείτε να βοηθήσετε σε αυτό; Μπορείτε για μια φορά να σκεφτείτε σαν Άνθρωποι; Μάλλον όχι..

Δε ξέρω λοιπόν αν πλέον υπάρχει ελπίδα. Κι αν υπάρχει,που είναι κρυμμένη; Που μας την κρύψατε; Τουλάχιστον δώστε μας μόνο αυτή! Είναι αρκετή για να δούμε ξανά τους ευατούς μας να γελάνε..

Στέρεψα από λόγια,όλοι μας στερέψαμε.. Αλλά ξέρετε κάτι κουφάλες; Δεν στερέψαμε από πράξεις ρε! Και ούτε θα το κάνουμε!

Θα πάρουμε την ελπίδα μας πίσω και μετά θα δείτε τι μας κάνατε τόσα χρόνια.. Πόσο μεγάλο κακό κάνατε στον κόσμο μας,πόσο πόνο "χαρίσατε" ..

Και εάν αυτό δε διαβαστεί ποτέ,αν ποτέ δεν αγγίξει κάποιον,δε με ενδιαφέρει.. Τα είπα. Είπα όσα με πνίγουν,όσα μας πνίγουν. Θα πάρω πίσω την ελπίδα μου ρε! Θα πάρω τις ελπίδες όλων. Και τότε; Χα! Και τότε ψάξτε να κρυφτείτε.
Δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι και ούτε θα είμαστε ποτέ,όσο και αν το πιστεύετε,να σας δώσουμε και τις ζωές μας! Έστω,έστω αυτά τα μικρά κομμάτια από αυτές που μας έχουν απομείνει..

Αυτό που έχετε να κάνετε τώρα,είναι να περιμένετε αναπαυτικά στους ακριβούς καναπέδες σας.. Επαναπαυτείτε μέχρι να μας δείτε χαμογελαστούς να παίρνουμε πίσω ό,τι μας κλέψατε!

Η Μάγδα Μπακούση είναι 17 ετών. «Πάντα είχα σκέψεις και συναισθήματα που ήθελα να καταγράψω, έτσι πήρα την απόφαση και άρχισα να γράφω κάποια κείμενα.. Θα ήθελα να ασχοληθώ με αυτό στο μέλλον ! Έτσι ελπίζω για ένα καλύτερο αύριο καθημερινά.»