Λήδα Κοντογιαννοπούλου - Βαθιά νοσταλγία.. | Tης Άννας Τσαλάγκα

H Λήδα Κοντογιαννοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (Α.Σ.Κ.Τ.) Αθήνας, με καθηγητή τον Γιάννη Ψυχοπαίδη (1995-2000), ενώ παράλληλα διδάχθηκε την τέχνη της αγιογραφίαςμε καθηγητή τον Σώζο Γιαννούδη. Έργα της ανήκουν σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές και η ίδια είναι είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (Ε.Ε.Τ.Ε.). Σήμερα μέσα από το The Mach|ne - Art Press παρουσιάζουμε το έργο της..

«Είναι απόλυτα θαυμαστός ο τρόπος με τον οποίο τα ερεθίσματα-εσωτερικά και εξωτερικά- μετατρέπονται σε έργο. Αισθάνομαι μία βαθιά νοσταλγία για το παρελθόν, αυτό που έζησα ως παιδί, αλλά και ακόμα πιο πριν. Πώς γίνεται αυτό; Δεν ξέρω. Πάντως οι παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες που έχουν κατακλύσει το εργαστήριό μου μού είναι οικείες. Σχεδόν γνώριμες. Η νοσταλγία αυτή μεταφέρεται στα έργα μου. Όχι εμφανώς, όμως οι πιο ευαίσθητοι δέκτες το αντιλαμβάνονται. Ίσως τα χρώματα, ίσως η επιλογή των αντικειμένων στις συνθέσεις. Υποσυνείδητα όλα επιλέγονται με σκοπό την προσπάθεια αναβίωσης του παρελθόντος, ή έστω μιας αίσθησης αυτού.

Μερικές μέρες η ζωγραφική διαδικασία κυλά δύσκολα. Υπάρχουν, όμως, και μέρες που το πεντάωρο μοιάζει με τέταρτο της ώρας. Τότε αισθάνομαι λες και έχω διακτινιστεί κάπου όπου δεν υπάρχει ούτε χώρος ούτε χρόνος. Σε έναν τόπο απόλυτης ηρεμίας και ευδαιμονίας. Δύσκολο να γίνει αυτό κατανοητό σε κάποιον που δεν το έχει ζήσει…

Παρέα μόνιμη τα τελευταία 5-6 χρόνια στο εργαστήριό μου η μουσική του Μπαχ.  Μουσική καλοσύνης, κατανόησης και δέους. Όπως ο Θεός. Μουσική πυκνή, πλούσια αλλά και δομημένη. Ο ιδανικός σύντροφος για να μοιραστεί τις αγωνίες και τις χαρές της ζωγραφικής διαδικασίας.

Δε νομίζω ότι θα μπορούσα να ζωγραφίσω με τη συνοδεία άλλης μουσικής. Κακό πράμα η εξάρτηση, αλλά έτσι είναι. Ξεκίνησε από απλή περιέργεια: πώς να είναι, άραγε, τα Κατά Ματθαίον Πάθη του Μπαχ; Ο Ταρκόφσκυ τα άκουγε όταν πέθαινε. Ο Μόραλης επίσης τα θαύμαζε. Την πρώτη φορά μου φάνηκε βαρετό έργο Τη δεύτερη, μετά από καιρό, λίγο πιο ενδιαφέρον Την τρίτη κόλλησα για τα καλά. Χρειάστηκα ενάμιση χρόνο για να ξεκολλήσω. Μετά ακολούθησαν οι φούγκες, οι τοκάτες, οι σουίτες. Το ένα καλύτερο από το άλλο-αδύνατον να ξεχωρίσω «αγαπημένο». Μα γιατί αναφέρομαι στον Μπαχ ενώ το θέμα μου είναι η ζωγραφική; Διότι η μουσική του είναι πρωτεύον συστατικό στη ζωγραφική (μου) διαδικασία».

ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ:

2000: Γκαλερί Χρυσόθεμις.

2006: Αίθουσα Τέχνης 24, Αθήνα.

2007: Αίθουσα Τέχνης Έψιλον, Θεσσαλονίκη.

2008: Αίθουσα Τέχνης Γαβράς, Αθήνα.

2010: Αίθουσα Τέχνης Γαβράς, Αθήνα.

2011: Αίθουσα Τέχνης Έψιλον, Θεσσαλονίκη.

2014: Φωκίωνος Νέγρη 16, Αθήνα.

 

ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ (επιλεγμένες):

1999: Γκαλερί Μιράντα Ύδρα.

2001: Αίθουσα Τέχνης Αθηνών – «Ο Βυζάντιος και οι νέοι».

2001: Κολλέγιο Ψυχικού – «Καθρεφτίσματα».

2002: Κέντρο εικαστικών τεχνών Γ. Καρύδη, Φιλοθέη.

2003: Συμμετοχή στις δημοπρασίες του Sotheby’s «International Young Artists» (Άμστερνταμ, Μόσχα, Τελ Αβίβ).

2006: «Ήταν κάποτε η Πηνελόπη Δέλτα...», Κολλέγιο Ψυχικού.

2007: «Όψεις της μορφής- Σημάνσεις του τοπίου», Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων.

2007: Σκιαγραφώντας τον Διονύσιο Σολωμό, Πινακοθήκη Μοσχανδρέου, Μεσολόγγι.

2011: «Σώματα-Τόποι», Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού, Βερολίνο (συλλογή Χατζηιωάννου).

Eυχαριστούμε θερμά την εικαστικό Λήδα Κοντογιαννοπούλου! Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε την προσωπική της ιστοσελίδα στη διεύθυνση: www.leda-art.gr.

Ανανεώνουμε το ραντεβού μας για την  επόμενη εβδομάδα, παρέα με μία ακόμη ταλαντούχα Ελληνίδα καλλιτέχνη.

«Ένας κόσμος σε αναμονή, ένα σιωπηλό κάλεσμα…  Νήματα χρωματιστά  ντύνουν τους μεταλλικούς σκελετούς και εμφανίζουν μια σύνθεση από κυματοειδή μορφές και δίνες. Τα έργα  μοιάζουν να χορεύουν. Κινούν και  ανασύρουν ξεχασμένες μνήμες». Νότα Τσίτουρα

 

 

 

Facebook Page: Άννα Τσαλάγκα-Εικαστικός.