Κάτι μικρό.. | Της Μαριάννας Φωτοπούλου

Θέλω να κλάψω σαν παιδί όταν γυρίζω σπίτι και δεν είσαι εκεί

Όλα αδιάφορα, όλα άχρωμα

Όλα άδεια

Περιπλανιέμαι στους δρόμους και σε ψάχνω

Στα όνειρά μου σε αναζητώ

Περιμένω ώρες μπροστά στο παράθυρο μήπως και σε δω

Σε σκέφτομαι και χαμογελάω

Σε σκέφτομαι και κλαίω

Πονάω στη σκέψη να σε αφήσω

Μου λείπει το βλέμμα σου πάνω μου

Κοιτάζω τα αστέρια και δεν θα ήθελα τίποτα άλλο από το να ήσουν εδώ

Δεν ξέρω τι να κάνω

Δεν ξέρω τι να πω

Ξέρω μόνο ότι σε χάνω

Προσπαθώ να παρατείνω λίγο την στιγμή

Μα εσύ δεν είσαι πια εκεί

Και εγώ κάνω την τελευταία μου ευχή

Αύριο που θα ξυπνήσω να είσαι δίπλα μου εσύ

Δυο γραμμές πάνω σε χαρτί

Κάτι ανόητο, μικρό αφού δεν ξέρω πως αλλιώς να σου πω

το σ αγαπώ..

Η Μαριάννα Φωτοπούλου, σπουδάζει στο Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το γράψιμο είναι το πάθος της "μέσα απο αυτό εκφράζομαι. Αν δεν έγραφα, δεν θα είχα τίποτα να πω".