«Ε ... φορ ΕΡΩΤΑΣ» της Αγγελικής Μακρυνιώτη

Κεραυνοβόλος, ωμός, ανεκπλήρωτος, τυφλός, καταδικασμένος, αιώνιος...

Αποπροσανατολίζει... εθίζει... ισοπεδώνει...

Επαναπροσδιορίζει αντιλήψεις.

Αναμφισβήτητα, καθηλώνει τους ''χρήστες'' του.

Τελικά, τί είναι ο έρωτας;

Πώς, μπορεί ένας άνθρωπος

που βρέθηκε τυχαία στο δρόμο σου,

να γίνει ξαφνικά, αναντικατάστατος στα μάτια σου

και να σε κάνει να αναρωτιέσαι πώς ζούσες τόσο καιρό χωρίς αυτόν;

Αρχίζεις να μιλάς για ''χημεία'', για ''δέσιμο'' ,

σε κάποιες περιπτώσεις για ''αδερφή ψυχή''.

Παθιάζεσαι ... παραληρείς στην απουσία του

Τον συμπεριλαμβάνεις στο μέλλον σου, στα σχέδιά σου.

Νιώθεις να γεμίζουν οι μέρες σου από εκείνον,

ακόμα και όταν δεν είστε μαζί.

Σε ολοκληρώνει...

Και έτσι απλά... βρίσκεις τον ορισμό του έρωτα!!!

Αφήνεις όλες τις πόρτες σου ανοικτές.

Παραδίνεις άνευ όρων τα όπλα σου

Γιατί αυτό θέλεις... να σε κατακτήσει...

Και ξαφνικά σου ξεφεύγει ο έλεγχος.

Και λιγοστεύεις....

Χάνεις έδαφος...

που το κερδίζει ο άλλος

Και σιγά σιγά ΓΙΝΕΣΑΙ ο άλλος...

Και λιγοστεύεις ακόμα περισσότερο...

Ώσπου τελικά γίνεσαι ΚΑΝΕΙΣ...

Τότε είναι που το ''νιώθω σα να σε ξέρω χρόνια'',

δίνει τη θέση του στο ''δε σε αναγνωρίζω πια''..

Και ξανά χάνεις τον ορισμό του έρωτα...

Και μένεις να μετράς τι έμεινε...

Τι να έμεινε ;

Ένας στίχος της Λίνας...

Μερικές φωτογραφίες άπο διακοπές...

Κάποια σημεία στην πόλη,

που νομίζεις ότι πάντα θα ''σας ανήκουν'', νοερά...

Και πολλά μεγάλα ερωτηματικά....

(αν και μεταξύ μας, τα αποσιωπητικά, του ταιριάζουν καλύτερα)

Κοινώς ;;;

Τ Ι Π Ο Τ Α . . .

Κλείνοντας,

κάτι καλό που οφείλω να αναγνωρίσω, στον φτερωτό κύριο,

είναι ότι όταν φεύγει,

έχει την τάση να αφήνει πίσω του,

πάντα την πόρτα ανοικτή....

Γιατί θα γυρίσει...... Σαν επόμενος...

ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΓΚΙΑ ΤΟΥ ...

Αγγελική Μακρυνιώτη

Η Αγγελική Μακρυνιώτη, είναι στιχουργός και σχεδιάστρια κοσμημάτων. Ενθουσιάζεται να βλέπει κόσμο να φοράει δημιουργίες της… είτε είναι κοσμήματα φορεμένα σε σώματα… είτε είναι τραγούδια «φορεμένα» σε στόματα…