Άνεμος φύλακας... | Της Ευδοκίας Παπακρίβου

«Ξέρω πως τα σύννεφα στον ουρανό κοιτάζεις για να μη μου πουν τα μάτια σου πως σ' όνειρα με βάζεις..»

Θυμάσαι;

Κι αγαπηθήκαμε ολόθερμα μ'ένα φιλί..

Αγκαλιάσαμε τα σώματά μας για πάντα..

Τα βλέμματά μας βρήκαν μόνιμο προορισμό στο βλέμμα του άλλου..

Τα λόγια μας ηχούσαν σαν γλυκές μελωδίες..

Τα χαμόγελα ζωγράφιζαν αστέρια σε νύχτες με βροχή..

Δεν πίστεψα ποτέ σε όνειρα μεγάλα.. κέρδιζαν την αγάπη μου οι φόβοι μιας ζωής.. Μούσκευαν κύματα τα γυμνά φτερά μου κι εσύ γινόσουν άνεμος και φύλακας μαζί..

Θα περιμένω ώσπου να φανείς απρόοπτα σ' ένα σκοτάδι που θα 'χει φωτίσει ξανά το βλέμμα σου και τα λόγια δε θα'χουν λόγο..

Η Ευδοκία Παπακρίβου είναι φοιτήτρια του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

«Γράφω από την εφηβεία και ερέθισμα μπορεί να γίνει οτιδήποτε.. ο μεγαλύτερός μου φόβος και η μεγαλύτερή μου αγάπη.. η βροχή, ο αέρας, τα σύννεφα.. ακόμη και μια γέρικη φιγούρα στην άκρη του δρόμου..»