Τι το κακό έχει το να 'σαι ελεύθερη; | Της Φανής Κελεσίδου

Ένα από τα πλεονεκτήματα του να ζεις σε μια μικρή επαρχιακή πόλη -- όπως αποφάσισα να κάνω εγώ τα τελευταία δύο χρόνια -- είναι να απολαμβάνεις τις χαρές της οικογενειακής ζωής. Των άλλων. Όχι της δικής σου.

Κατεβαίνεις να πας μια βόλτα στην αγορά Πέμπτη πρωί και ώρα αιχμής για τα επαρχιακά δεδομένα. Η βόλτα καταλήγει να γίνει άθλος. Μαραθώνιος ολυμπιακών διαστάσεων μη σου πω και μετ' εμποδίων. Όσα στενά και μικρά δρομάκια να ξετρυπώσεις για να κρυφτείς και όσες βιτρίνες και να κάτσεις τα χαζέψεις με “ακατάπαυστο ενδιαφέρον”, τα καρότσια, θες δεν θες, δεν τα αποφεύγεις.

Το καλύτερο δε, από όλα τα καρότσια που κυκλοφορούν τώρα τελευταία στην πόλη μας, είναι ένα ροζ που το έχω μπανίσει να κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη δυο στενά πιο κάτω απ' την κεντρική πλατεία. Είναι ροζ. Αυτό και μόνο αρκεί. Μαμά και μωρό κάθε, μα κάθε, φορά είναι ασορτί ντυμένα, εννοείται σε ποικίλες αποχρώσεις του ροζ. Ροζ, ροζουλί, φούξια, ροζ του σάπιου μήλου, κτλ κτλ...

“Τράτζικ” σκέφτομαι από μέσα μου με ένα τόνο επικριτικό τύπου Έλλη Στάη με το στυλό στο μάγουλο. “Εγώ αγάπη μου”- μιλάω στον εαυτό μου τώρα- “...είμαι γυναίκα καριερίστα!”

Καλά, μέχρι εδώ. Όταν όμως η οικονομική κρίση έχει έρθει για επίσκεψη και ξέμεινε από βενζίνη να γυρίσει από 'κει που 'ρθε, εσύ τι κάνεις; Τι κάνεις όταν ούτε καριέρα δεν μπορείς να έχεις, ούτε οικογένεια στα σκαριά έχεις, και είσαι και πάλι σε δίαιτα;

Δεν τις καταλαβαίνω τις μαμάδες. Όχι όλες, μόνον αυτές κάτω των 25, και πάνω από όλα τη δική μου. Γιατί μαμά βιάζεσαι να δεις εγγόνι; Δεν σου φτάνει η σκύλα μου η Φιφή;

Δεν είμαι κατά της μητρότητας – τουλάχιστον έτσι υποψιάζομαι --, απλά, αναρωτιέμαι τι το κακό έχει να παραμείνεις ελεύθερη για όσο περισσότερο μπορείς. Έτσι κι αλλιώς, να 'ναι καλά οι φαρμακευτικές, αν δεν πέσεις από την σκάλα την ώρα που σφουγγαρίζεις, είναι αρκετά πιθανό να ζήσεις μέχρι τα ογδόντα.

Τι το κακό έχει, λοιπόν, να ξοδεύεις τα λεφτά σου ταξιδεύοντας στον κόσμο και όχι σε πάνες, να θες κάνεις όλα αυτά που έχεις γράψει σε χαρτί και υποσχέθηκες στον εαυτό σου πως θα κάνεις πριν κλείσεις τα 30 χωρίς να πρέπει παράλληλα να θηλάζεις, να κοιμάσαι μετά τις τρεις το βράδυ γιατί ήσουν απασχολημένη διαβάζοντας ένα βιβλίο και όχι πλένοντας ρούχα, να σε ξυπνάει το κινητό σου και όχι το βιολογικό σου ρολόι; Τι το κακό έχει να ζεις ελεύθερη για όσο περισσότερο μπορείς, ακόμα κι αν αισθάνεσαι σαν τη μύγα μες το γάλα; Να παλεύεις για τα όνειρα σου, μόνη, χωρίς ευθύνες, και αν ακόμα δεν τα καταφέρεις να ξέρεις πως έχεις προσπαθήσει μέχρι τελικής πτώσεως; Τι το κακό έχει να θες να αγοράσεις το πρώτο σου καρότσι, αφότου έχεις κάνει όλα αυτά που θέλησες να κάνεις για σένα την ίδια; Τι το κακό έχει μια δόση εγωισμού;

Τι λες και εσύ γιατρέ μου, πάει κάτι στραβά με μένα; Και αν όντως δεν είμαι καλά, τότε αυτό που έχω είναι κολλητικό;

Αυτή τη περίοδο, η Φανή κάνει το διδακτορικό της στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και εργάζεται ως αρθρογράφος επί οικονομικών θεμάτων. Σε όσους την γνωρίζουν δίνει την εντύπωση πως είναι σοβαρή και συγκρατημένη. Στα κρυφά, της αρέσει να κάνει υποθετικές συζητήσεις με τον φανταστικό ψυχολόγο της και πού και πού δεν ντρέπεται να τις μοιράζεται. Τουλάχιστον δεν φοβάται να παραδεχτεί πως σε αυτό τον τρελό κόσμο που ζούμε, κουβαλάει και αυτή μια δόση τρέλας.