Οι FILM επέστρεψαν με νέο δίσκο και πιο σκοτεινή διάθεση… | Της Δανάης Φαίδρας Θωμαΐδου

Μετά από μια μεγάλη περίοδο απουσίας, κατά την διάρκεια της οποίας εκμεταλλεύτηκαν τον χρόνο για να πειραματιστούν πάνω σε νέο υλικό, οι Film, πλέον παίζουν pinkponk με αγγέλους…!

Επιστρέφουν με το νέο album “Eclipse” που ξεκινάει με ένα μεγάλο άλμα σε μια σκοτεινή και διαστημική synth καταιγίδα και εξελίσσεται με την αποδόμηση των σκοτεινών θεμελίων του χωρίς να χάνει το μελωδικό του νήμα και τις ποπ επιρροές. Στοιχειωμένες sci-fi disco στιγμές, απόκοσμα φωνητικά επεξεργασμένα με vocoder, ένα όραμα μέσα από πολύπλευρα είδωλα, όπου κυριαρχούν οι ήχοι των θρυλικών αναλογικών synth στερεωμένοι σε ένα υβριδικό ηλεκτρονικό/οργανικό rhythm section, άλλοτε αφαιρετικό και άλλοτε ογκώδες και επικό.

Το Eclipse είναι μια ασπρόμαυρη ματιά πίσω στην ηλεκτρονική εποχή του ’80 μέσα από μια βρεγμένη βιτρίνα. Υγρό, βαθύ και κινηματογραφικό, αλλά ταυτόχρονα μίνιμαλ και μοντερνιστικό, ισορροπεί ανάμεσα στον πειραματισμό και τα μελωδικά λιτά ριφ. Την παραγωγή του album έκανε ο Χρήστος Λαϊνάς, συνεργάτης των Film από τα πρώτα χρόνια της μπάντας. Ακολουθώντας το ύφος του “Eclipse” και την εξέλιξη των Film σε ηλεκτρονικά εδάφη, ανέδειξε με μια άκρως ενδιαφέρουσα και εμπνευσμένη παραγωγή τη νέα κατεύθυνση του ήχου τους.

Κυκλοφορεί σε cd, βινύλιο με bonus cd και digital album από την Inner Ear.

 

 

Ποιοι “πρωταγωνιστούν”, ποιο είναι το “σενάριο” και ποιο το “soundtrack” στο… “FILM” σας ;

Το όνομα του συγκροτήματος προέκυψε αφενός από την αγάπη μας για τον κινηματογράφο ωστόσο υποδηλώνει και το πως αντιμετωπίζουμε την καθημερινότητά μας είτε αυτό έχει να κάνει με τις συναυλίες ή τις βόλτες στην άδεια Αθήνα τον Αύγουστο. Νιώθουμε σαν γύρω μας να εξελίσσεται μια ταινία δίχως τέλος στην οποία είμαστε ταυτόχρονα πρωταγωνιστές και θεατές. Κάθε τραγούδι των Film είναι μέρος του soundtrack αυτής της φανταστικής ταινίας. Το σενάριο τώρα δεν ξέρω ποιος το γράφει, κατά κάποιο τρόπο γράφεται μόνο του, σίγουρα πάντως μέχρι τώρα είχε αρκετά twists.

 
Ποιες είναι οι επιρροές σας για το αποτέλεσμα του νέου δίσκου και ποιες οι διαφορές από τις προηγούμενες δουλειές σας;
Κατά τη διάρκεια της σύνθεσης/ηχογραφήσεων ακούγαμε αρκετούς 80s δίσκους, τόσο από την ποπ σκηνή αλλά και πιο σκοτεινούς όπως Kraftwerk. Ταυτόχρονα η αισθητική των sci-fi ταινιών της εποχής όπως το Blade Runner έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης κάτι που φαίνεται οτι μας επηρρέασε τόσο ηχητικά (το soundtrack του Vangelis είναι από τα αγαπημένα μας) αλλά και προσέθεσε μια πιο σκοτεινή και noir πτυχή στην γενικότερη αισθητική του νέου δίσκου από το artwork του μέχρι το videoclip για το Ping Pong with Angels που μόλις κυκλοφόρησε. Η κύρια διαφορά από τις προηγούμενες δουλειές μας είναι ότι νιώσαμε την ανάγκη να πειραματιστούμε περισσότερο με synthesizers και ηλεκτρονικές φόρμες κάτι που άλλαξε σημαντικά τον ήχο μας στο νέο δίσκο. Με κάθε νέο δίσκο έχουμε όλο και περισσότερες εμπειρίες και βιώματα κάτι που μας κάνει πιο απαιτητικούς από τους εαυτούς μας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να περάσουν σχεδόν 4 χρόνια μέχρι να νιώσουμε ευχαριστημένοι με το νέο υλικό.

 

Πόσο εύκολο ήταν να παίξετε στο εξωτερικό και ποιες οι εντυπώσεις που σας άφησε αυτή η εμπειρία;

Όταν εμφανιστήκαμε πρώτη φορά στο εξωτερικό το 2006, στο Λονδίνο συγκεκριμένα αλλά και σε κάποιες άλλες πόλεις στη Μ.Βρετανία, ήταν κάτι αρκετά δύσκολο να οργανωθεί αλλά και να υποστηριχθεί οικονομικά. Πλέον έχοντας εμφανιστεί σε πολλές χώρες από τότε (Ισπανία, Ελβετία, Ολλανδία, Σλοβενία, Αυστρία, Γερμανία, Δανία, Ισλανδία) φαντάζει αρκετά πιο εύκολο στο να οργανωθεί καθώς έχει βοηθήσει πολύ η ανάπτυξη του internet που κάνει την επαφή με venues, promoters πολύ πιο εύκολη. Οι πιο ευχάριστες αναμνήσεις έχουν μείνει από την εμφάνισή μας στην Ισλανδία στα πλαίσια του φεστιβάλ Iceland Airwaves αλλά και από το 18ήμερο tour σε Ελβετία, Ισπανία, Αγγλία.
Το ότι έχετε συμπεριληφθεί σε αφιέρωμα του Βρετανικού περιοδικού ΝΜΕ ως μία από τις μεγάλες ανερχόμενες Ευρωπαϊκές μπάντες πως προέκυψε και τι σήμαινε για εσάς;

Για να είμαι ειλικρινής δεν θυμάμαι πως προέκυψε, ήταν αν δεν κάνω λάθος το 2006 αμέσως μόλις είχε κυκλοφορίσει το Angel B. Τότε ήταν πολύ κολακευτικό και μας γέμισε ελπίδες, πλέον όμως κοιτώντας πίσω νιώθουμε ότι δεν έχουν μεγάλη σημασία (τουλάχιστον για εμάς) οι όποιες αναφορές στον Τύπο, αν κάποιος θέλει να πετύχει κάτι πρέπει να δουλεύει σκληρά και στοχευμένα.

 
Ποιες δυσκολίες έχετε αντιμετωπίσει κάνοντας αυτό το είδος μουσικής στην Ελλάδα;

Το να κάνεις κάτι όπως εμείς και άλλα παρόμοια συγκροτήματα είναι κάτι πραγματικά δύσκολο γιατί σε αντίθεση με άλλα πιο δημοφιλή είδη μουσικής δεν υπάρχει η δυνατότητα να προσεγγίσεις με τη μουσική σου ένα πιο ευρύ ακροατήριο. Τα κανάλια που χρησιμοποιούνται για να επικοινωνηθεί η μουσική στην Ελλάδα, από την τηλεόραση και το ράδιο μέχρι τα περιοδικά και τις εφημερίδες είναι κατειλλημένα από τη βιομηχανία του εύπεπτου. Οτιδήποτε δεν αφορά την κουλτούρα της καλοπέρασης απλά δεν προωθείται αντίστοιχα με συνέπεια να μην υπάρχει ανταπόδοση της προσπάθειας που κάνουν οι νέοι μουσικοί.

FILM-PR-PHOTO-2014
Πως σας φαίνεται το πώς είναι διαμορφωμένη η μουσική πραγματικότητα στην Ελλάδα;

Όπως ανέφερα στην προηγούμενη ερώτηση η μουσική πραγματικότητα στην Ελλάδα έχει να κάνει είτε με την αναμάσηση του υλικού 30ετίας μεγάλων συνθετών από «έντεχνους» ερμηνευτές ή με fast food τραγούδια που δεν θα τα θυμάται κανείς αύριο το πρωί. Οτιδήποτε ενδιάμεσα αυτών των δύο κατηγοριών δεν είναι εμπορικά ενδιαφέρον και δυστυχώς συνήθως μένει στην αφάνεια, καθώς τα ανεξάρτητα μέσα που προσπαθούν να προωθήσουν μια εναλλακτική αισθητική απευθύνονται σε πολύ συγκεκριμένο κοινό.

 

Τι μουσική ακούτε;
Πέρα από της 80s επιρροές που ανέφερα πριν, τελευταία ακούμε συγκροτήματα όπως Moderat, Blonde Redhead, Foals, Μ83, Wild Beasts, The Knife, για να αναφέρω μερικά.
Με ποιους καλλιτέχνες θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Θα ήταν πολύ ευχάριστο αν μπορούσε να κάνει φωνητικά σε κάποια τραγούδια μας η Kazu Makino των Blonde Redhead ή να παίξει synths ο Vangelis.

 

Ποια είναι τα όνειρα, τα σχέδια του συγκροτήματός σας;

Αυτή τη στιγμή οργανώνουμε κάποιες συναυλίες για την προώθηση του νέου μας δίσκου Eclipse. Σκοπός μας είναι να μπορέσουμε το 2015 να κάνουμε κάποιες συναυλίες στην Ευρώπη.

 

 

Η Δανάη Φαίδρα Θωμαΐδου αν και έχει εργαστεί, για 8 χρόνια, ως δημοσιογράφος σε τηλεοπτικό κανάλι, σχεδόν πάντα συστήνεται ως «δημοσιογράφος» (εντός εισαγωγικών) για λόγους που μόνο εκείνη ξέρει. Ονειρεύεται να διευρύνει τους… επαγγελματικούς ορίζοντές της & σε ένα εκατομμύριο άλλους δημιουργικούς τομείς. (ντοκιμαντέρ, κασκαντέρ, ανιματέρ, κοκ) Λατρεύει τους αγαπημένους της (ανθρώπους & σκύλους), τα ταξίδια, τα μπαχάρια, τις σβούρες, τα μεταλλικά κουτιά, τον M.Χατζηδάκη & τα blues. Όποτε “συννεφιάζει” επικίνδυνα ακούει το “Ain’t got no … I got life” της Nina Simone & αναθαρρεί. Τελειώνοντας, αναρωτιέται γιατί γράφει αυτές τις αράδες σε τρίτο πρόσωπο. Γιατί…;!


Link:Δανάη Φαίδρα Θωμαΐδου

test