Πόσους κύκλους μπορεί να κάνει η ψυχή; Και η καρδιά; | Της Woman in The City

Στο Bungee jumping της ζωής ποτέ δεν ξέρεις τί έχει από κάτω. Δένεσαι με τον ιμάντα, παίρνεις ανάσα, ποτέ δεν κοιτάς κάτω΅-γιατί φοβάσαι- και πέφτεις. Πέφτεις, πέφτεις, πέφτεις και η ψυχή σου φτάνει ψηλά.

Κάπως έτσι είναι και όταν ερωτεύεσαι ή όταν νομίζεις ότι ερωτεύεσαι. Δένεσαι με τον ιμάντα (εκείνον), παίρνεις ανάσα, ποτέ δεν κοιτάς κάτω γιατί φοβάσαι το τέλος και πέφτεις. Πέφτεις στην αγκαλιά του, πέφτεις στη ματιά του, πέφτεις στα πόδια του (κυριολεκτικά και μεταφορικά). Και η ψυχή σου φτάνει ψηλά. Πολύ ψηλά Μέχρι που ο ιμάντας τεντώνει. Και επανέρχεται. ‘Η σπάει. Αφού έχει κάνει τουλάχιστον ένα κύκλο γύρω από σένα.

Τώρα είμαι στη φάση που ο ιμάντας έχει τεντώσει. Αφού δέθηκα, έπεσα, έπεσα και η ψυχή ανέβηκε, ανέβηκε, ανέβηκε τώρα έχει τεντώσει. Έχει επανέλθει και περιμένω να δω αν θα σπάσει και θα πέσω στο κενό. Ξέρεις πόσο κρατάει αυτή η φάση; Γιατί εγώ δεν ξέρω.

Είναι τόσο δυνατό το τέντωμα μετά την πτώση που σου ξυπνάνε παλιοί έρωτες-εφιάλτες. Ναι λίγο πριν πέσεις στο κενό με την ψυχή σκορπισμένη, έρχονται πίσω ξανά αυτοί που σε ανέβασαν και σε γκρέμισαν.

Και φέρνεις στο μυαλό σου πόσο ωραία ήταν τότε που δέθηκες και έπεσες. Και έπεφτες, έπεφτες, έπεφτες. Και πόσο άσχημα ήταν όταν ο ιμάντας έσπασε. Γιατί έσπασε; Γιατί δεν ήταν γερός.

Τώρα όμως; Αυτός ο ιμάντας; Είναι γερός. Άξιζε να δεθείς με αυτόν; Ή μήπως είναι καλύτερα να σπάσει; Βέβαια αυτή τη φορά η αίσθηση που είχες πέφτοντας ήταν αλλιώς. Ήταν γλυκιά, είχε χαμόγελο, είχε γέλιο. Δεν είχε ούτε για μια στιγμή φόβο, πίκρα. Είχε όμως αμφιβολία. Ήταν σωστή η στιγμή να δεθείς με αυτόν τον ιμάντα; Ήταν κατάλληλος ο ιμάντας ή απλώς ήθελες να κάνεις Bungee jumping. Έτσι για να ξανανιώσεις ζωντανή; Και τώρα; Πώς νιώθεις; Πιο ζωντανή ή πιο πεθαμένη από πριν;

WOMAN IN THE CITY