Δες τα δέντρα ψυχή μου... | Της Ευδοκίας Παπακρίβου

Γύμνωσαν και τα δέντρα τώρα μάτια μου..

ερημώθηκε η ψυχή τους ψυχή μου..

τα φύλλα τους, καρδιά μου, στόλισαν τις ρίζες τους..

όσα πρόλαβαν..

κι έπειτα κι αυτά τα πήρε ο αέρας..

Ξέρεις λατρεία μου,

τα φύλλα τους ξαναγεννήθηκαν και ξαναπέθαναν..

είναι οι κύκλοι της ζωής τους ήλιε μου..

ζωή στο φως και στο σκοτάδι ζωή μου..

με κρύο και με ζέστη ..

Ως τα βαθιά γεράματα αγάπη μου..

ωσότου τα συντρίψει η φύση..

ωσότου οι ζαρωμένοι τους κορμοί σταματήσουν να ανασαίνουν..

Ψυχή μου..

Δες τα δέντρα ψυχή μου..

Σαν τα δέντρα καλέ μου..

 

Η Ευδοκία Παπακρίβου είναι φοιτήτρια του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

«Γράφω από την εφηβεία και ερέθισμα μπορεί να γίνει οτιδήποτε.. ο μεγαλύτερός μου φόβος και η μεγαλύτερή μου αγάπη.. η βροχή, ο αέρας, τα σύννεφα.. ακόμη και μια γέρικη φιγούρα στην άκρη του δρόμου..»