Tonys K'ace 24.II.14

Στην άκρη του παραθύρου σου, μια σκέψη στεκόταν κάπως ανήσυχη!

Ήταν η πρώτη σου φορά που την συναντούσες.

Σου φώναζε με όλη της την δύναμη ''από το 'Α' της αγάπης, είναι δυο λάθη δρόμος , έως το 'Α' της αποστροφής''.

Τρόμαξες και κάπως βιαστικά, μάζεψες τα πράγματα σου από τις στάχτες , φόρεσες το πιο βαρύ παλτό σου κ έφυγες!

Δίχως να κοιτάξεις πίσω, μα ούτε και μπροστά, έφτασες

στ' αζήτητα των αεροδρομίων.

Βαλίτσες και αναμνήσεις, άνθρωποι με παλιακές κινήσεις και εισιτήρια δίχως επιστροφή.

Ακούς πως ψιθυρίζει ο ήχος των περαστικών, των ταξιδευτών. Και μέσα σου ακόμα χορεύουν τα λόγια του....

[ Άδειασε το σώμα σου κ ακούμπησε τα κύτταρά σου χάμω...

Σκέπασε με λάθη την πνοή σου κ άσε την να σαπίσει στο ανεκπλήρωτο μέλλον!

Έπειτα, ξενύχιασε τα πόδια σου και ούρλιαξε για τον πόνο του χθες.

Τέλος, βούτα τη γλώσσα σου χυδαία στο σήμερα και έλα κοντά για να με γλείψεις με οδύνη κ λαχτάρα...]

Ζω στον Πειραιά, σ' ένα μικρο κατάστιχο.

Αισθάνομαι μια μόνιμη υποσημείωση να με σπρώχνει μπροστά, και ενώ ασχολούμαι με κατασκευαστικές εταιρίες και την δομή των οίκων, η ανοχή μου τεντώνεται σε όσα ξημερώνουν οι μέρες μας. Γράφω, για να μην τρέχω σε ψυχολόγους, σαϊεντολόγους, διατροφολόγους και αστρολόγους. Έχω μόνιμα ανάδρομο Ερμή και ως εκ τούτου, μια διάθεση που μοιάζει με τον τροχό της τύχης.

Τα σέβη μου! Αντώνης Κατσαμάς

https://www.facebook.com/antonis.katsamas