Μόνο δικό μου. Όχι να τον μοιράζομαι, ούτε να μου χαρίζεται. Να τον κερδίζω κάθε μέρα ξανά και ξανά. Κι αν καμιά φορά χανόμαστε στην πορεία, να γυρίζω και να τον βρίσκω να με περιμένει εκεί που το είχαμε αφήσει. Κάποιον που θα ψάχνει τα χέρια μου αν κάνουν τάχα πως τον αγγίζουν ξένα. Μια αγκαλιά στα μέτρα μου ακριβώς. Ζητάω πολλά θα πεις. Τα αληθινά ζητάω. Είμαι τόσο εγωίστρια όσο κι ο Έρωτας. Δεν γουστάρω να γίνω κανενός τραυματία η νοσοκόμα, να κάνω έρωτα θέλω, όχι ψυχικό. Χωρίς δεύτερες σκέψεις, χωρίς συγκρίσεις, χωρίς να ανταγωνίζομαι μάταια φαντάσματα του παρελθόντος. Χωρίς «Με συγχωρείς, δεν το ήθελα».
Όχι, δεν σε συγχωρώ. Το ήθελες. Να με πληγώσεις κι εμένα. Να βρεις το χαμένο σου δίκιο. Μα λάθος άτομο σημάδεψες κι αυτή τη φορά. Πάλι θα νιώθεις τύψεις. Από τον εαυτό σου να ζητήσεις συγγνώμη που αντί να τον φροντίσεις στοργικά έτσι πληγωμένος που ήταν τον μεταμόρφωσες σε κάτι που προκαλεί πόνο. Αντί να κάτσεις να μαζέψεις τα κομμάτια σου ένα- ένα από το πάτωμα και να τα συναρμολογήσεις, βιάστηκες να τα κολλήσεις κουτσά- στραβά αδιαφορώντας για το κόστος και το αντιαισθητικό αποτέλεσμα. Και μένα δεν με ρώτησες αν ήθελα να πληρώσω για κάτι που δεν χρωστούσα.
Αν είχα καθόλου επάνω μου να σου δάνειζα έστω. Κι εγώ πληγώθηκα πολύ κάποτε μα κάθομαι στη γωνιά μου και δεν ενοχλώ τους άλλους, γιατί… Γιατί ξέρω. Σου λέω λοιπόν, μέχρι να μάθεις, μην πετάς φρούδες ελπίδες εδώ κι εκεί. Μπορεί να σκοντάψει κανείς και να χτυπήσει άσχημα. Δεν έχω αυταπάτες, πονάνε οι σχέσεις. Αν γουστάρεις εμένα, σου δίνω και την άδεια να με γκρεμίσεις και να με ξαναφτιάξεις άμα θες. Χαλάλι, κάθε φορά. Μα αν είναι να πονέσω, να είναι για σένα και για μένα, για εμάς. Όχι γιατί κουβαλάς τα κόμπλεξ από την πρώην και ψάχνεις που να τα φορτώσεις μπας και ισιώσει η καμπούρα σου. Πονάει πολύ το μετά, ξέρεις. Κι εσύ, ψάχνεις για πανάκεια, ενώ έχεις συνταγή γιατρού.
Link:Δέσποινα Μπόσκου
