Όταν ξεκίνησα να σκέφτομαι το περιεχόμενο αυτού του άρθρου στο μυαλό μου τριγύριζε συνεχώς –σχεδόν εμμονικά –μια τάση «τεχνοκριτικής» προσέγγισης. Η βασική μου ιδέα, που για να είμαι ειλικρινής δεν έχω εγκαταλείψει εντελώς, ήταν με επίκεντρο έναν σύγχρονο καλλιτέχνη να μιλήσω για το έργο του, για τις επιρροές του, καταλήγοντας στην θέση του πάνω στον χάρτη της σύγχρονης τέχνης!
Όσο περνούσαν διάφορες ιδέες από το μυαλό μου και θεωρητικά κείμενα μπροστά από τα μάτια μου, έθεσα στον εαυτό μου ερωτήματα σχετικά με την προσωπική στάση που θα έπρεπε να κρατήσω απέναντι στον καλλιτέχνη της επιλογής μου. Θα μπορούσα να παραμείνω ουδέτερη [όπως θα όφειλα εάν αυτοανακηρυσσόμουν τεχνοκριτικός προκειμένου να γράψω το συγκεκριμένο άρθρο] ή θα εκφραζόμουν με «επευφημίες» βασισμένη στην προσωπική μου αισθητική;
Κατέληξα λοιπόν σε μια μορφή «εναλλακτικής τεχνοκριτικής» η οποία βασίζεται στην αντικειμενική περιγραφή αλλά δανείζεται και κάποια στοιχεία της δική μου υποκειμενικότητας. Έτσι κι αλλιώς, δεν θα ήθελα στο συγκεκριμένο άρθρο να επιλέξω έναν καλλιτέχνη για του οποίου το έργο αδιαφορώ και απλά να το παρουσιάσω, δεν θα είχε κανένα νόημα.
Έτσι λοιπόν, ο πρώτος καλλιτέχνης που μου ήρθε αυτομάτως στο μυαλό δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τον Ελληνικής-καταγωγής σύγχρονο καλλιτέχνη Αλέξανδρο Παπαθανασίου ο οποίος ζει και εργάζεται στο Μιλάνο της Ιταλίας. Ο Αλέξανδρος Παπαθανασίου, σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Πατρών στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών, στη συνέχεια στράφηκε στον κόσμο της τέχνης σπουδάζοντας Φωτογραφία και Καλές Τέχνες στην Αθήνα για να κάνει αργότερα το master του στο πεδίο των Καλών Τεχνών στο Central Saint Martins College of Art and Design του Λονδίνου το 2004.
Ένας από τους πιο βασικούς λόγους που επέλεξα να σας παρουσιάσω τον Αλέξανδρο Παπαθανασίου είναι η σχέση της δουλειάς μου την έννοια του χώρου. Μια έννοια τόσο βασική και ουσιαστική έννοια για τον κόσμο της τέχνης [την έχουν προσεγγίσει κατά καιρούς πολλοί καλλιτέχνες, θεωρητικοί, τεχνοκριτικοί και επιμελητές] που θα έλεγε κανείς πως σχεδόν συνδέεται με τον ίδιο τον όρο «τέχνη».
Ο Αλέξανδρος Παπαθανασίου ασχολείται με τις εγκαταστάσεις –ένα καλλιτεχνικό μέσο που βρίσκεται σε άμεσο διάλογο με τον φυσικό χώρο, αφού αναπτύσσεται και εξελίσσεται μέσα στις τρις διαστάσεις του. Χρησιμοποιώντας ένα εύρος διαφόρων [μη παραδοσιακών] υλικών ο καλλιτέχνης σχηματίζει τα μορφολογικά στοιχεία των ιδεών και των συναισθημάτων του, παίζοντας με την υλικότητα των έργων του. Βασισμένος στις αρχές της εννοιολογικής τέχνης, δεν περιγράφει απεικονιστικά αλλά τοποθετεί τις σκέψεις του με τον δικό του δημιουργικό τρόπο.
Προσεγγίζοντας ενδεικτικά ένα από τα έργα του [εντελώς τυχαία έγινε η επιλογή του έργου] μπορούμε να διακρίνουμε τόσο την καλλιτεχνική αισθητική του καλλιτέχνη, όσο και τη σχέση του με τον χώρο της τέχνης. Αλλά κυρίως εντοπίζουμε ξεκάθαρα τις καλλιτεχνικές αναφορές του καλλιτέχνη, οι οποίες τον τοποθετούν μέσα στην τρέχουσα ροή της τέχνης.
Το έργο έχει τίτλο «A Handful of Hollow» και τα βασικά στοιχεία που το αποτελούν είναι ένα ξύλινο δοχείο λευκού χρώματος, ένα κομμάτι ξύλο το οποίο φαίνεται να το υποστηρίζει [δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο στη πραγματικότητα], και μια χάρτινη σακούλα. Το ξύλινο δοχείο είναι γεμάτο με ξηρό πάγο ο οποίος φαίνεται να εξατμίζεται και να «συλλέγεται» στην χάρτινη σακούλα.
Η διαδικασία που συμβαίνει στον ξηρό πάγο παρουσιάζεται σε μια καταγεγραμμένη σειρά φωτογραφιών οι οποίες εκτίθενται δίπλα στην αρχική εγκατάσταση. Το έργο, δίνει έμφαση στη «μεταβολή» της μορφής ενός αντικειμένου σε ένα άλλο, νέο αντικείμενο καθώς και στην κοινόχρηστη μνήμη που μοιράζονται τα δύο αυτά αντικείμενα.
Ο χρόνος όσο και ο χώρος παίζουν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη του έργου του καλλιτέχνη ο οποίος χρησιμοποιεί τα βασικά στοιχεία των σύγχρονων εγκαταστάσεων για να εκφράσει τις έννοιες που απασχολούν την καλλιτεχνική του πρακτική και συνδέουν το έργο του με τη μινιμαλιστική και εννοιολογική τέχνη αποδοσμένη εδώ με μια περισσότερο σύγχρονη και εξελιγμένη ματιά.
Περισσότερα για τον καλλιτέχνη Αλέξανδρο Παπαθανασίου θα βρείτε εδώ: http://siteoutset.com/
Link:Αναστασία Βουτσά
