Η άνοδος. | Του Ξενοφώντα Ποτόπουλου
Σήμερα είναι μια ημέρα χάρμα. Ήλιος ζωηρός, ουρανός καταγάλανος, δέντρα στολισμένα με μικρά άνθη και κελαηδίσματα παντού. Μια μικρή βόλτα είναι ότι πρέπει. Δεν πρέπει να ξανοιχτώ.
Όσο και να προσπαθώ πάντα καταλήγω να διώκομαι από τα πάθη μου. Έτσι αισθάνομαι φυσιολογικός και δεν προκαλώ προβλήματα στους γύρω μου. Γιατί, φανταστείτε να με έβλεπαν να συμπεριφέρομαι αλλόκοτα μέσα από δαιδαλώδης ενέργειες που θα ελευθέρωναν το σάπιο βίωμα που κουβαλάω από την παιδική μου ηλικία;
Προσεγγίζω την γοητεία με μια χοντροκομμένη ματιά για να μπορώ να διακρίνω την ανικανότητα μου να κάνω μια γυναίκα να νιώσει το σφρίγος της θηλυκότητας της. Ομολογώ ότι θέλει προσπάθεια, αλλά, παρόλα αυτά τα καταφέρνω μια χαρά.
Οι σχέσεις μου με τους ανθρώπους δεν είναι παροδικές. Τις χτίζω με επιμέλεια και μεράκι για να μπορώ να εισπράττω το χαμόγελο συνενοχής τους και να κοιμάμαι τα βράδια ήρεμος. Διαφορετικά κατακλύζομαι από εφιάλτες και αυτό μου έχουν πει ότι είναι κακό πράγμα.
Στις κηδείες και στους γάμους πάντα αισθάνομαι ψυχική ανάταση γιατί και στις δυο περιπτώσεις διακρίνω την καλή μου τύχη. Συν αυτής, στις κηδείες, όποτε με παίρνει, χτυπιέμαι και οδύρομαι πραγματικά. Δεν σας κρύβω ότι οι συνθήκες δεν ευνοούν να ξεσπάσω κάπου αλλού. Φοβάμαι μην κατηγορηθώ ως απροσάρμοστος.
Στην δουλειά μου είμαι τύπος και υπογραμμών. Πάντα δίνω τον καλύτερο μου εαυτό για να είμαι σίγουρος ότι θα λάβω τα εύσημα των πελατών μου και των αφεντικών μου. Μου αρέσει η λάμψη, τα πάρτι, οι ωραίες γυναίκες, τα γρήγορα αυτοκίνητα, τα ακριβά εστιατόρια, οι βίλες και ότι άλλο μπορεί να με ξεχωρίσει από έναν απλό άνθρωπο.
Έχω βαρεθεί την γκρίνια και την μιζέρια. Δεν ταιριάζει στον χαρακτήρα μου. Με ενοχλούν αφάνταστα οι άνθρωποι που δεν μου μοιάζουν. Και κατά κάποιο τρόπο μπορεί να είναι και επικίνδυνοι. Γι’ αυτό και εγώ έχω πάρει τα μέτρα μου. Πάντα κουβαλώ ένα περίστροφο.
Αισθάνομαι σίγουρος για τον εαυτό μου και επιπλέον σημαντικός για την κοινωνία. Έχω καταλάβει απόλυτα παιχνίδι της ζωής και το παίζω με το καλύτερο δυνατό τρόπο. Η πολιτική είναι κατώτερη των προσδοκιών μου. Τα κοινοβούλια απαρτίζονται ανθρωπάκια που ψωμολυσσάνε για λίγο χρήμα παραπάνω. Στην γλώσσα μας του λέμε ψιλικατζήδες.
Με συγχωρείτε όμως γιατί πρέπει να σας αφήσω. Αισθάνομαι μια αδιαθεσία και σε λίγο έχω συνάντηση με τα αφεντικά. Που θα με βρείτε; Μας φυσικά όπου υπάρχει λάμψη. Κάπου εκεί τριγύρω θα βρίσκομαι.
Ο Ξενοφών Ποτόπουλος είναι γεννημένος στην Θεσσαλονίκη και ασχολείται με το γράψιμο συστηματικά από το 2005. Άνεργος για αρκετά χρόνια και απογοητευμένος από την οικονομική και ηθική επικρατούσα κατάσταση στην Ελλάδα, αποφάσισε, τον Ιανουάριο του 2010, να φύγει για το Λονδίνο, για μια καινούρια ζωή.
Σήμερα, έπειτα από σχεδόν τέσσερα χρόνια, είναι σύμβουλος ακινήτων, και αν όλα πάνε καλά, σε λίγο καιρό θα εκδόσει στην Ελλάδα το πρώτο του μυθιστόρημα.
