Λένε πως όταν περνάς θάλασσες, εξαγνίζεται η ψυχή σου, βρίσκεις αυτό που έχεις ξεχάσει ότι έχεις μέσα σου. Ανακαλύπτεις ξανά τον εαυτό σου και βρίσκεις όλες τις απαντήσεις που ψάχνεις…
Έτσι λοιπόν ξεκίνησε το δικό μου ταξίδι… να περνάω θάλασσες, να ανακαλύπτω τόπους, χαμένους παραδείσους και να αναθεωρώ τα πάντα σαν να γεννήθηκα χθες και σήμερα να πρέπει να περπατήσω.
Παντού εικόνες, μυρωδιές και όμορφοι ήχοι της θάλασσας με ποικίλες μελωδίες κάθε φορά σαν να ακούει την σκέψη μου και άλλοτε να συμφωνεί και άλλοτε να διαφωνεί μαζί μου.
Εγώ και η θάλασσα… ή μάλλον έτσι νόμιζα, η βιασύνη των ανθρώπων να πιστέψουν ότι ξέρουν… να καταλήξουν σε γρήγορα συμπεράσματα.
Και κάπου εκεί εσύ. Δεν σε συνάντησα τυχαία, ούτε μου έδωσες το χέρι σου και μου συστήθηκες… αυτό μάλλον έγινε χρόνια πριν εκτός αν είναι παιχνίδι της μνήμης και δεν συνέβη ποτέ…
Όμως ήσουν εκεί, μαζί μου… σε κάθε τόπο, σε κάθε ήχο και μυρωδιά. Ήσουν εκεί, ξένος για εμένα και για όσους δεν σε γνωρίζουν και ακόμα πιο ξένος για τους γνωστούς σου. Και όμως ήσουν εκεί … ο μόνος γνώριμος για εμένα.
Να ταξιδεύουμε σε μια εικόνα που κάθε φορά άλλαζε κι όμως παρέμενε πάντα όμορφη. Και ας μην μπορούσε να την δει κανείς άλλος, ήταν αληθινή γιατί την βλέπαμε από μακριά μαζί…
Και το ταξίδι τέλειωσε, και ο δρόμος της επιστροφής τόσο όμορφος , τόσο σπουδαίος… γιατί ανακαλύπτοντας εμένα, βρήκα εσένα… τον μοναδικό άγνωστο δικό μου αγαπημένο γνώριμο.
Link:Λία Τσάνα
