Θα αναρωτιέστε, κάποιες φορές, γιατί αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ. Η απάντηση τελικά, δεν είναι και τόσο δύσκολη. Όσο ο άνθρωπος περπατάει μόνο στην επιφάνεια, χωρίς να τον ενδιαφέρει τι βρίσκεται από κάτω, όλα θα παραμείνουν ίδια. Όσο η Ελλάδα βαδίζει σε ένα δρόμο που το σημαντικότερο γι’ αυτήν είναι το «φαίνεσθαι» και όχι το «είναι», θα μείνει απαράλλακτη.
Ναι, πρωταγωνιστής στη ζωή σου είσαι εσύ, αλλά σ’ αυτό το έργο δεν παίζεις μόνος σου, γύρω σου υπάρχουν συμπρωταγωνιστές, αλλά και κομπάρσοι που γεμίζουν την καθημερινότητα σου. Ο ήρωας του έργου, δεν αποτελεί κλασική περίπτωση ενός Έλληνα, που ακολουθεί τα παραπάνω. Σαν ένας άλλος αντιήρωας της εποχής του, προσπαθεί να επιβιώσει στην δύσκολη πραγματικότητα. Όντας άνεργος και με προβλήματα υγείας, αναζητά κάτι καλύτερο για το μέλλον. Παρόλη την τραγικότητα της κατάστασης του, ο ήρωας διακατέχεται από άπλετο χίουμορ και εφάνταστη εξυπνάδα. Όλα αυτά, ξεδιπλώνονται στη σκηνή από τον Ιωσήφ Ιωσηφίδη, που με σπιρτάδα, ανακαλεί, όλες τις μνήμες του ήρωα. Καταφέρνει να ισορροπήσει μεταξύ δραματικού και κωμικού, μεταφέροντας εναργώς την κάθε λέξη στην πλατεία. Δημιουργεί ατμόσφαιρες ανάλογα με το συναίσθημα του χαρακτήρα, κάνει τον κόσμο να γελάσει, χωρίς όμως να γίνεται καρικατούρα. Μέσα από την αθωότητα των εκφράσεων, τόσο του ήρωα, όσο και του ηθοποιού, ο Χρυσοβαλάντης, ο ήσυχος αυτός ανθρωπάκος, από το πρώτο κι όλας λεπτό της παράστασης κερδίζει την συμπάθεια του θεατή. Η εξιστόρηση της ζωής του από την παιδική του ηλικία μέχρι και τα πενήντα του χρόνια, αποκαλύπτει, εκτός από τα δικά του βιώματα, την παρακμή της κοινωνίας που κύριο μέλημα της ήταν μόνο το «εγώ» της.
Δυστυχώς, η χώρα μας ενδιαφέρεται σε μεγάλο βαθμό για την εικόνα που θα προβάλλει στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο, δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τους πολίτες της, γι’ αυτούς που προσπαθούν ζήσουν ή καλύτερα να επιβίωσουν μέσα στη δύσκολη εποχή που διανύουμε. Όχι, δεν είμαι πολιτικοποιημένος, αλλά ο Χρυσοβαλάντης δεν είναι απλώς ένας χαρακτήρας που έπλασε ο Μάκης Τσίτας, είναι ένα σύνολο Ελλήνων που ζει κάτω από αυτές τις συνθήκες και κανένας δεν τους δίνει σημασία παρά μόνο ο Θεός. Ο άνθρωπος όταν φτάνει σε τέλμα, έχει την ανάγκη να πιστεύει σε κάτι ανώτερο από εκείνον. Έτσι κι εδώ, ο Χρυσοβαλάντης έπαιρνε δύναμη από Αυτόν κι αποχαιρέτησε τη ζωή με ένα πλατύ χαμόγελο. Τίποτα πιο αισιόδοξο από το να αντιμετωπίζεις τα πάντα με ένα χαμόγελο, στο κάτω κάτω δεν κοστίζει και τίποτα.
Θέατρο VAULT
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο – δραματουργική επεξεργασία: Μάκης Τσίτας
Σκηνοθεσία: Σοφία Καραγιάννη
Μουσική επιμέλεια: Κατερίνα Πολυχρονοπούλου
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Σκηνογραφική επιμέλεια: Σοφία Καραγιάννη – Λίνα Παγώνη
Βοηθός σκηνοθέτη: Μυρτώ Αθανασοπούλου
Φωτογραφίες: Χάρης Λυγούρας
ΠΑΙΖΕΙ ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης
Link:Μάριος Κρητικόπουλος
