Στιλ είμαι εγώ. Είναι οι ανάγκες που ικανοποιεί το ντύσιμό μου. Είναι η συναισθηματική μου κατάσταση. Είναι αυτό που δεν αντιγράφεται, μένει σαν δυνατό άρωμα στον χώρο. Ναι, η μόδα είναι παιχνιδιάρα, Πρωτέας ο πατέρας της, φανταστική στα γούστα της, γεμάτη πειρασμούς όπως έλεγε ο Βολταίρος, βρίσκεται εκεί όμως για να μας ομορφαίνει, όχι για να αλλάζει και να μεταποιεί, σαν παλιό κοστούμι, τον εαυτό μας, το είναι μας.
Είναι η ανάσα, ο τρόπος που κάθεται κανείς, η φυσικότητα στις κινήσεις. Δεν είναι ένας άλλος εαυτός ,τόσο ανυπόφορος μερικές φορές που θέλουμε να τον πετάξουμε από πάνω μας. Δεν είναι προσωπικό στιλ, η μίνι φούστα που τραβάμε προς τα κάτω. Τα τακούνια που δεν μπορούμε να τα περπατήσουμε. Το βάψιμο που μας δίνει όψη προσωπείου στην εικόνα μας. Δεν είναι η ομογενοποίηση, η ομοιομορφία η αλλοτρίωση…
Οι μεγάλες ντίβες του κινηματογράφου και του θεάματος, δε λατρεύτηκαν για τα ακριβά ρούχα που φορούσαν. Λατρεύτηκαν για το προσωπικό τους αποτύπωμα, για την αίσθηση που άφηναν στο πέρασμά τους. Το προσωπικό στυλ. Μεγάλη υπόθεση. Κατακτιέται με τον χρόνο. Είναι το αντικείμενο ή το στοιχείο εκείνο στην περιβολή μας που χαρακτηρίζει εμάς τις ίδιες. Είναι η λεπτομέρεια που ξεχωρίζει.
Pics J.Crew November Style Guide 2014