Ψίθυροι… | Της Αλέκας Νικόλα

Μίλα μου.. Γιατί δεν μου μιλάς;

Προσέχεις; Δεν προσέχεις..

Ποτέ δεν έκανες το σωστό.. Τώρα;

Τι με κοιτάς; Αγκάλιασε με..

Θες, το νιώθω… Δεν θες;

Μην στέκεσαι απέναντι μου άπραγος ρε διάολε ..

Πνίγομαι, δεν το βλέπεις;

Χάιδεψε μου τα μαλλιά..

 Άγγιξε τρυφερά με τα δάχτυλα σου το κορμί μου..

Κάνε το να ματώσει… Ακόμα;

Φίλα με… Τι περιμένεις;

Δεν γίνεται να μην σου λείπω.. Δεν γίνεται να μην σε νοιάζει.. Μ΄αγαπάς, άραγε;

Θες να είμαι καλά, μου λες.. Πως; Πες μου πώς να είμαι καλά μακριά σου που αργοπεθαίνω  και εγώ θα είμαι..

Έχω ξεχάσει, βλέπεις,  πως είναι να νοιάζεσαι μόνο για έναν..

Δεν μπορώ- Δεν θέλω.. Φοβάμαι!

Σε αγαπώ… Κατάλαβες;

Είσαι δικός μου- μόνο δικός μου, ακούς; Και ας μην σε είχα ποτέ..

Το ξέρω, το νιώθω..

Βυθίζομαι…

Αυτό ήταν!

Πάλι σκοτείνιασε..

Πάλι σε σκέφτομαι..

Πάλι μου λείπεις…

Πάλι από την αρχή!

Η Αλέκα Νικόλα ζει και εργάζεται ως δημοσιογράφος στην Αθήνα. Από τότε που θυμάται τον εαυτό της κουβαλούσε μια πένα και έγραφε πάνω σε οτιδήποτε μπορούσε να γράφει! Όνειρό της να γράψει πολλά βιβλία που θα αγγίζουν και θα ταξιδεύουν τον αναγνώστη.

Facebook: Alice J Astn