Πεμπτουσία. | Της Δήμητρας Τσακιρέλη
Που είναι η αθωότητα, χάθηκε στη θρανία;…. Λες και τα συναισθήματα γίνανε τιμωρία..
Που ναι τα χρόνια τα όμορφα, που κοίταζες στα μάτια…
που ερωτευόσουνα τρελά και κι όλα φαινόταν άσπρα…
Έπεφτε το αστέρι σου κι ήταν η ευχή σου, χάριζες το σώμα σου κι ήταν κι η ψυχή σου…
….τον κοίταζες και μπορούνες να δώσεις τη ζωή σου….
Οι μέρες σου μυριζανε όμορφα καλοκαιριά κι
οι νύχτες σου ολόγιομες σ’ ένα ζευγάρι χεριά…
Φταίει η ηλικία μας, η λέξη εμπειρία… που έκανε τον έρωτα να μοιάζει παρωδία
Καχύποπτο κι απαξιωτικό , γεμάτο αμφιβολία
για καθετί το όμορφο που έρχεται στη πορεία…
Δικό σου το λευκό χαρτί …συ γράφεις ιστορία
μα μη ξεχνάς στο καθετί να ψάχνεις την ουσία …
κι όσο μπορείς να αγαπάς …
….αυτό είναι η πεμπτουσία…
Η Δήμητρα Τσακιρέλη ζει κι εργάζεται ως βιολόγος στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ψάχνει τις μικρές εκφάνσεις του ρομαντισμού στην καθημερινή ζωή..
Οι μπλε γραμμές ενός τετραδίου αποτελούν για αυτήν τη διέξοδο της εσωτερικής της ενέργειας... την κάθαρση της ψυχής της...
Οι λέξεις που ποτέ δεν ειπώθηκαν, οι σκέψεις που ποτέ δεν ακούστηκαν, τα συναισθήματα που ποτέ δεν εκφράστηκαν κείτονται σε μια λευκή κόλλα χαρτί, αποκτούν υπόσταση και βρίσκουν το δρόμο τους...
