Ένας επιτυχημένος δημοσιογράφος, ένα ερωτικό σκάνδαλο και μια καλά στημένη πλεκτάνη. Ο Φίλιππος Βοκοτόπουλος, σκηνοθέτης του “Express Service“, κάνει ένα διάλειμμα από τη μικρού μήκους πτυχιακή του, για το London Film School και την παρουσιάζει σε μια αποκλειστική συνέντευξη.

Ποιό θέμα θίγει η ταινία;

Το θέμα έχει να κάνει με τον πρωταγωνιστή, το παρελθόν του υπονοείται στην ταινία και τα χαρακτηριστικά του είναι οικεία: Ένας αρριβίστας που εκμεταλλεύεται τις συνθήκες της μεταπολίτευσης, γίνεται δημόσιο πρόσωπο, μπλέκει σε πολιτικά παιχνίδια και κάποια στιγμή καταστρέφεται από την αυτοπεποίθησή του.

Τι σε παρότρυνε να ασχοληθείς με το συγκεκριμένο θέμα;

Μου τράβηξε το ενδιαφέρον η υπόθεση Ζαχόπουλου. Ήταν τραγελαφική, χυδαία και γελοία. Με ένα τρόπο συμπύκνωνε πολλά από τα χαρακτηριστικά της μεταπολίτευσης. Μια υπόθεση διορισμού με μέσο, που έκανε τη διαπλοκή να τρέμει. Για να το θέσω κάπως κυνικά, ήταν το τελευταίο σκάνδαλο που μπορούσε κανείς να γελάσει, σαρκαστικά έστω, πρωτού έρθει η κρίση και τα πράγματα σοβαρέψουν.

Λίγο καιρό μετά, διάβασα το Express Service, ένα διήγημα του Στέλιου Κούλογλου, και το βρήκα μια πολύ ωραία αφετηρία, για να χτιστεί ένα σενάριο. Μου δόθηκε το ελεύθερο να κάνω τη διασκευή σε ταινία μικρού μήκους και τα πράγματα πήραν το δρόμο τους.

Στην ταινία ο δημοσιογράφος από θύτης, αποδεικνύεται θύμα. Ισχύει το ίδιο και στον πραγματικό κόσμο;

Κάποιες φορές ναι, αλλά μάλλον από ατύχημα. Η ζωή μπορεί να είναι πολύ πιο αυθαίρετη.

Συνάντησες δυσκολίες στη διάρκεια των γυρισμάτων;

Κάθε γύρισμα έχει τις δυσκολίες του. Καταρχήν ήταν η απειρία μου, είτε αυτό είχε να κάνει με τις πρόβες, είτε με προβλήματα που προκύπτουν σε κάθε γύρισμα. Το βασικό πρόβλημα στο “Express Service”, ήταν να βρεθούν οι κατάλληλοι χώροι και μάλιστα δωρεάν, γιατί αυτή η ιστορία ήταν από τη φύση της ακριβή για μικρού μήκους. Οι χώροι βρέθηκαν χάρη σε γνωστούς και φίλους αλλά κυρίως χάρη στην τότε συμφοιτήτριά μου στη σχολή Σταυράκου, Δανάη Γεωργούλα, που ανέλαβε την εκτέλεση παραγωγής και χωρίς αυτήν, το γύρισμα δε θα ήταν εφικτό. Όλο το γύρισμα ήταν σαν ένα στοίχημα, είχαμε τον κάθε χώρο για μισή μέρα το πολύ και αν κάτι πήγαινε στραβά θα ήταν πολύ δύσκολο να το επαναλάβουμε.

Έχει προβληθεί σε κινηματογραφικά φεστιβάλ; Τι διακρίσεις έλαβε;

Προβλήθηκε στο φεστιβάλ της Δράμας και προσκλήθηκε στο Clermont-Ferrand.

Πόσο ήταν το κόστος παραγωγής; Είχες κάποια οικονομική υποστήριξη;

Συνολικά το κόστος έφτασε τα 5000 ευρώ, δικά μου έξοδα, αν και εύκολα θα μπορούσε να εκτοξευθεί στις 20.000 ευρώ.

Ποιό/Ποιά σκηνοθέτη ξεχωρίζεις για το έργο του και γιατί;

Τους εξής τρεις: Τον Paul Thomas Anderson και τους αδελφούς Cohen. Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που φλερτάρουν με την κωμωδία. Χτίζουν χαρακτήρες με τεράστια τυφλά σημεία όπου ακόμα κι όταν γίνονται εντελώς γελοίοι, όπως πχ στο Boogie Nights και στο Fargo, είναι πάντα πιστευτοί.

Φίλλιπος Βοκοτόπουλος

Facebook Profile

Twitter Account

Linked In Profile