Μια τέχνη που χάνεται στα βάθη των αιώνων. Ένας γέρος στιβανάς κρατά ζωντανή την τέχνη του και αναπολεί το παρελθόν. Τα χρόνια που η Κρήτη πατιότανε μόνο με στιβάνια. Το κάθε ζευγάρι, μοναδικό για να ταιριάζει στα πόδια του κατόχου του, φτιάχνεται με μεράκι και αγάπη.
Η Βικτόρια Βελλοπούλου αποθανατίζει το τελευταίο παραδοσιακό στιβανά επί το έργο, και μας διηγείται την εμπειρία της.
Πες μας μερικά λόγια για την ταινία.
H ταινία είναι το πορτρέτο του τελευταίου παραδοσιακού τσαγκάρη στην Κρήτη που φτιάχνει χειροποίητα στιβάνια μόνο κατά παραγγελία.
Από πού εμπνεύστηκες το θέμα της ταινίας;
Η έμπνευση ήρθε με εντελώς αλλόκοτο τρόπο. Βλέποντας μια διαφήμιση της Johnny Walker που μίλαγε για την περηφάνια σκέφτηκα πόσο πιο αληθινά περήφανοι νιώθουν οι Κρητικοί όταν φοράνε τις δικές τους παραδοσιακές μπότες, οι οποίες είναι και μοναδικές, δεν υπάρχουν δυο ίδια ζευγάρια, γιατί απλά ράβονται κατά παραγγελία, πάνω στα μέτρα του κάθε ανθρώπου.
Πρωταγωνιστής της ταινίας είναι ένας από τους τελευταίους στιβανάδες. Πιστεύεις ότι έχει έρθει η εποχή, όπου οι παραδόσεις πια χάνονται και ζουν μόνο μέσα από τις ταινίες;
Ο κυρ Νίκος έφυγε από τη ζωή ενάμιση χρόνο αφού ολοκληρώθηκε η ταινία. Την τέχνη του έχει μάθει ο ανιψιός του ο οποίος έχει πάρει όλη τη γνώση, όμως χρησιμοποιεί και σύγχρονα μέσα για να φτιάξει τα στιβάνια του. Δεν μπορούμε να σταματήσουμε την εξέλιξη, είναι αναπόφευκτο και φυσικό επακόλουθο. Θα ήταν ουτοπικό να πούμε ότι στο όνομα της παράδοσης αρνούμαστε την εξέλιξη. Είναι πολύ όμορφο και συγκινητικό να σεβόμαστε την παράδοση και να την καταγράφουμε ως πολιτιστική κληρονομιά αλλά δεν γίνεται να μείνουμε εγκλωβισμένοι σε αυτήν, θα ήταν πισωδρομικό.
Ο πολιτισμός και ο τουρισμός θεωρείται η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας. Υπάρχει στήριξη από κρατικούς φορείς σε δουλειές που προάγουν την ελληνική κουλτούρα;
Δεν είμαι το κατάλληλο άτομο να το πω αλλά νιώθω ότι αυτό γίνεται μόνο τυχαία από κάποιους ρομαντικούς τύπους και όχι από κρατικούς φορείς…
Έχει προβληθεί σε κινηματογραφικά φεστιβάλ; Τι διακρίσεις έλαβε;
Η ταινία έχει προβληθεί σε πολλά διεθνή φεστιβάλ. Η πιο συγκινητική εμπειρία ήταν στο φεστιβάλ της Σαγκάης, όπου μια αίθουσα κατάμεστη από Κινέζους παρακολουθούσε τον κυρ Νίκο το στιβανά να καρφώνει τις μπότες του με περηφάνια και να ακούγεται η πρωτότυπη μουσική του Γιάννη Ψαρουδάκη.
Ποιο σκηνοθέτη ξεχωρίζεις για το έργο του και γιατί;
Ο μεγαλύτερος δάσκαλος όλων των εποχών είναι ο Kieslowskiμε όλο του το έργο αλλά κυρίως με την τριλογία. Καταφέρνει να συνδυάζει φιλοσοφία, ποίηση, αφήγηση, φωτογραφία, μουσική,… αγγίζοντας πολύ βαθιές προσωπικές χορδές… είναι μια εμπειρία τόσο μοναδική που θα την μειώσω αν προσπαθήσω να την εξηγήσω.
Που θα ήθελες να κινηθείς μετά τη σκηνοθεσία ταινιών μικρού μήκους;
Κινούμαι σε όλα τα είδη κινηματογραφικής αφήγησης: από ντοκιμαντέρ, μυθοπλασία μέχρι βίντεο κλιπ ή διαφήμιση και μου αρέσει πολύ αυτό γιατί σε κάθε είδος βρίσκω μια διαφορετική κινηματογραφική γλώσσα, μια διαφορετική «σύνταξη» της εικόνας και αυτό είναι συναρπαστικό. Επίσης αυτό με βοηθάει να μεταφέρω στοιχεία και στιλ του ενός είδους στο άλλο με αυτοπεποίθηση, όπως για παράδειγμα στοιχεία μυθοπλασίας σε ένα ντοκιμαντέρ, ή στοιχεία μουσικού βίντεο κλιπ στη μυθοπλασία…
ΒικτώριαΒελλοπούλου:
Ο Γεράσιμος Καραβασίλης σπούδασε δημοσιογραφία και κατόπιν έκανε Bachelor in Mass Communication and Media Arts/Journalism στο Queen Margaret University. Εργάζεται ως δημοσιογράφος και Social Media Manager στο The Machine Art-Press.
Γεράσιμος Καραβασίλης Social Media:
