Ask Doctor Nikos 10/02
Γεια σου ρε γιατρέ!!
(Βασικά ήθελα να σε ρωτήσω το «γιατρός» σου κατσε απ’ το νησί; Ήσουνα πολύ καλός εκεί να ξέρεις)
Αυτό που ήθελα να σε ρωτήσω και σου γράφω τώρα, είναι κοίτα τώρα τι παίζεται:
Είμαι ο Μάνος, είμαι 18 χρονών και πριν από ένα χρόνο περίπου πέθανε ο πατέρας μου. Τέλος πάντων δε θα σε κουράσω με λεπτομέρειες, μετά από λίγο καιρό μάθαμε εγώ κι ο αδερφός μου ότι μια κοπέλα που ήταν στην κηδεία και δεν την ξέραμε και έκλαιγε και κείνη μαζί με μας είναι στην πραγματικότητα η αδερφή μας.
Τώρα λες αυτά γίνονται στις ταινίες αλλά η μητέρα μας που το ήξερε από παλιά λέει πως έτσι είναι και καλό θα ήταν τώρα να την γνωρίσουμε.
Εγώ βέβαια δεν είναι ότι δε θέλω να τη γνωρίσω και πάντα με τον αδερφό μου θέλαμε μια αδερφή αλλά πως μας τη στήσανε έτσι;
Δηλαδή δε μας είπανε τίποτα τόσα χρόνια, ότι ο πατέρας μου ήταν ξαναπαντρεμένος παλιά και ότι είχε κάνει ένα παιδί; Δεν είναι τίποτα κακό κι έπειτα απ’ ότι ρωτήσαμε εκείνη το ήξερε, δεν έκανε τίποτα να μας γνωρίσει;
Και πως τώρα θα πούμε α όλα καλά και είμαστε οικογένεια;
Δε γίνονται έτσι αυτά τα πράγματα δεν μπορείς να πεις αυτή είναι αδερφή μου και να γίνει επειδή το πες.
Κι όλο το αναβάλλω και δεν είμαι σίγουρος ότι θέλω να γίνει κι όλο πρέπει να πάρω μια απόφαση και με ρωτάει κι ο αδερφός μου και δεν ξέρω τι να του πώ.
Εσύ τι θα κανες στη θέση μου αν σου τύχαινε κάτι τέτοιο;
Ή αν τύχαινε κάτι τέτοιο σε κάποιον ρόλο σου;
Σ’ ευχαριστώ φίλε, να μου απαντήσεις όμως ε;
Μάνος
Γεια σου Μάνο!
(το γιατρέ ξόμεινε απ’ το Νησί, παρεμπιπτόντως σε ευχαριστώ, και είπαμε να το βάλουμε κι εδώ, κάτι σαν γιατρός ψυχών και γενικώς, λέμε τώρα.)
Συλλυπητήρια για το μπαμπά σου. Ξέρω πως είναι, το έχω περάσει. Είναι μια κομβική στιγμή που σε στοιχειώνει για πάντα, καλά ή κακά, και που σε κάνει να επαναπροσδιορίσεις πολλά στη ζωή σου, αφήνοντάς σου παράλληλα ένα αχ στην καρδιά, για όσα δεν πρόλαβες να του πεις ή να κάνεις μαζί του.
Οι γονείς μας είναι και αυτοί παιδιά όπως κι εμείς και έρμαια των συναισθημάτων τους. Μπορεί να μας «ψέλνουν» ενίοτε, αλλά κρύβουν κι αυτοί πολλά ολισθήματα και πάντα έχουν το ελαφρυντικό της ανιδιοτελούς αγάπης τους για μας. Κλισέ ίσως, αλλά έτσι είναι.
Η ζωή από την άλλη είναι γεμάτη εκπλήξεις. Που εσύ καλείσαι σε ανυποψίαστο χρόνο να τις διαχειριστείς. Κάτι από το παρελθόν αποκαλύπτεται τώρα, και πρέπει να το αντιμετωπίσουν εκείνοι που δεν το δημιούργησαν, δηλαδή εσύ κι ο αδερφός σου. Πολλοί μπορεί να είναι οι λόγοι της, ας πούμε, απόκρυψης της ετεροθαλούς αδερφής σου: ο δυσάρεστος χωρισμός από τον πρώτο γάμο, η επιθυμία του πατέρα σου να μη σκιάσει τη νέα αρχή που έκανε στη ζωή του, και διάφορα άλλα. Αλλά όπως και να έχει το αίμα νερό δε γίνεται. Αλλά και κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να κάνει κάτι που δε θέλει.
Εγώ θα ήθελα να γνωρίσω αυτόν τον άνθρωπο. Να μιλήσω μαζί του. Μπορεί να είναι μια εξαιρετική προσωπικότητα. Χωρίς προααπαιτούμενα και όρους. Μπορεί να δέσετε, μπορεί και όχι, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να γνωριστείτε. Και από εκεί και πέρα ό,τι σας πουν οι καρδιές σας. Ξέρεις, πολλές φορές αισθάνεσαι φοβερή μοναξιά ακόμη και μέσα στην ίδια σου την οικογένεια. Οι πιο κοντινοί σου μπορεί να είναι και οι πιο απόμακροι ταυτόχρονα. Γι’ αυτό πολλοί κάνουν μια δεύτερη οικογένεια μέσα από τους φίλους τους.
Εικάζω ότι ο αδερφός σου είναι ίσως μικρότερος από εσένα και θα πρέπει εσύ να αποφασίσεις. Αλλά τόλμησέ το. Δεν ξέρω γιατί η ίδια δεν το αποφάσισε. Μπορεί να βρισκόταν σε συναισθηματικό ψυχαναγκασμό από τη μητέρα της, δε μπορώ να ξέρω. Αλλά κάνε την υπέρβαση. Και αν δε βγει η σχέση, δεν πειράζει. Μέσα στη ζωή είναι όλα.
Εγώ αυτό θα έκανα. Μπορεί να κερδίσεις έναν υπέροχο άνθρωπο, ποτέ δεν ξέρεις. Τώρα τι θα γινόταν αν αυτό παρουσιαζόταν σε επίπεδο ρόλου, θα ήταν άτοπο να το συζητήσω για μια βασική διαφορά: ο ηθοποιός, ακόμη και αν βυθίζεται στις πιο επώδυνες καταστάσεις, πάντα γνωρίζει το τέλος. Ενώ οι πραγματικοί άνθρωποι όχι. Και αυτό τους κάνει πιο συναρπαστικούς.
Παρακαλώ.
Νίκος.
